дэтрытафа́г
‘жывёла або пратыст, якія кормяцца арганічнымі рэчывамі, што гніюць’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| дэтрытафа́г | дэтрытафа́гі | |
| дэтрытафа́га | дэтрытафа́гаў | |
| дэтрытафа́гу | дэтрытафа́гам | |
| дэтрытафа́га | дэтрытафа́гаў | |
| дэтрытафа́гам | дэтрытафа́гамі | |
| дэтрытафа́гу | дэтрытафа́гах |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)