Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
абвжзлмнорухыэ’
абвгдеёжзійклмнопрстуўфхцшэя-

дысгармані́раваць

дзеяслоў, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. дысгармані́руе дысгармані́руюць
Прошлы час
м. дысгармані́раваў дысгармані́равалі
ж. дысгармані́равала
н. дысгармані́равала

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

дысгармані́чна

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч. выш. найвыш.
дысгармані́чна - -

Крыніцы: piskunou2012.

дысгармані́чнасць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз.
Н. дысгармані́чнасць
Р. дысгармані́чнасці
Д. дысгармані́чнасці
В. дысгармані́чнасць
Т. дысгармані́чнасцю
М. дысгармані́чнасці

Крыніцы: piskunou2012, tsblm1996.

дысгармані́чны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. дысгармані́чны дысгармані́чная дысгармані́чнае дысгармані́чныя
Р. дысгармані́чнага дысгармані́чнай
дысгармані́чнае		 дысгармані́чнага дысгармані́чных
Д. дысгармані́чнаму дысгармані́чнай дысгармані́чнаму дысгармані́чным
В. дысгармані́чны (неадуш.)
дысгармані́чнага (адуш.)		 дысгармані́чную дысгармані́чнае дысгармані́чныя (неадуш.)
дысгармані́чных (адуш.)
Т. дысгармані́чным дысгармані́чнай
дысгармані́чнаю		 дысгармані́чным дысгармані́чнымі
М. дысгармані́чным дысгармані́чнай дысгармані́чным дысгармані́чных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

дысгармо́нія

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. дысгармо́нія
Р. дысгармо́ніі
Д. дысгармо́ніі
В. дысгармо́нію
Т. дысгармо́ніяй
дысгармо́ніяю
М. дысгармо́ніі

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

дысгідро́з

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. дысгідро́з дысгідро́зы
Р. дысгідро́зу дысгідро́заў
Д. дысгідро́зу дысгідро́зам
В. дысгідро́з дысгідро́зы
Т. дысгідро́зам дысгідро́замі
М. дысгідро́зе дысгідро́зах

Крыніцы: piskunou2012.

дысгра́фік

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. дысгра́фік дысгра́фікі
Р. дысгра́фіка дысгра́фікаў
Д. дысгра́фіку дысгра́фікам
В. дысгра́фік дысгра́фікі
Т. дысгра́фікам дысгра́фікамі
М. дысгра́фіку дысгра́фіках

Крыніцы: piskunou2012.

дысграфі́чны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. дысграфі́чны дысграфі́чная дысграфі́чнае дысграфі́чныя
Р. дысграфі́чнага дысграфі́чнай
дысграфі́чнае		 дысграфі́чнага дысграфі́чных
Д. дысграфі́чнаму дысграфі́чнай дысграфі́чнаму дысграфі́чным
В. дысграфі́чны (неадуш.)
дысграфі́чнага (адуш.)		 дысграфі́чную дысграфі́чнае дысграфі́чныя (неадуш.)
дысграфі́чных (адуш.)
Т. дысграфі́чным дысграфі́чнай
дысграфі́чнаю		 дысграфі́чным дысграфі́чнымі
М. дысграфі́чным дысграфі́чнай дысграфі́чным дысграфі́чных

Крыніцы: piskunou2012.

дысе́ктар

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. дысе́ктар дысе́ктары
Р. дысе́ктара дысе́ктараў
Д. дысе́ктару дысе́ктарам
В. дысе́ктар дысе́ктары
Т. дысе́ктарам дысе́ктарамі
М. дысе́ктары дысе́ктарах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

дыселені́д

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. дыселені́д дыселені́ды
Р. дыселені́ду дыселені́даў
Д. дыселені́ду дыселені́дам
В. дыселені́д дыселені́ды
Т. дыселені́дам дыселені́дамі
М. дыселені́дзе дыселені́дах

Крыніцы: piskunou2012.