абабяга́ць
дзеяслоў, пераходны/непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
абабяга́ю |
абабяга́ем |
2-я ас. |
абабяга́еш |
абабяга́еце |
3-я ас. |
абабяга́е |
абабяга́юць |
Прошлы час |
м. |
абабяга́ў |
абабяга́лі |
ж. |
абабяга́ла |
н. |
абабяга́ла |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
абабяга́ючы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996.
аба́ва
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
аба́ва |
аба́вы |
Р. |
аба́вы |
аба́ў |
Д. |
аба́ве |
аба́вам |
В. |
аба́ву |
аба́вы |
Т. |
аба́вай аба́ваю |
аба́вамі |
М. |
аба́ве |
аба́вах |
Крыніцы:
piskunou2012.
аба́віцца
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
аба́ўлюся |
аба́вімся |
2-я ас. |
аба́вішся |
аба́віцеся |
3-я ас. |
аба́віцца |
аба́вяцца |
Прошлы час |
м. |
аба́віўся |
аба́віліся |
ж. |
аба́вілася |
н. |
аба́вілася |
Загадны лад |
2-я ас. |
аба́ўся |
аба́ўцеся |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
аба́віўшыся |
Крыніцы:
piskunou2012.
абавя́зак
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
абавя́зак |
абавя́зкі |
Р. |
абавя́зку |
абавя́зкаў |
Д. |
абавя́зку |
абавя́зкам |
В. |
абавя́зак |
абавя́зкі |
Т. |
абавя́зкам |
абавя́зкамі |
М. |
абавя́зку |
абавя́зках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
абавяза́льніцтва
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
абавяза́льніцтва |
абавяза́льніцтвы |
Р. |
абавяза́льніцтва |
абавяза́льніцтваў |
Д. |
абавяза́льніцтву |
абавяза́льніцтвам |
В. |
абавяза́льніцтва |
абавяза́льніцтвы |
Т. |
абавяза́льніцтвам |
абавяза́льніцтвамі |
М. |
абавяза́льніцтве |
абавяза́льніцтвах |
Крыніцы:
piskunou2012.
абавя́занасць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
абавя́занасць |
абавя́занасці |
Р. |
абавя́занасці |
абавя́занасцяў абавя́занасцей |
Д. |
абавя́занасці |
абавя́занасцям |
В. |
абавя́занасць |
абавя́занасці |
Т. |
абавя́занасцю |
абавя́занасцямі |
М. |
абавя́занасці |
абавя́занасцях |
Крыніцы:
piskunou2012.
абавя́занне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
абавя́занне |
абавя́занні |
Р. |
абавя́зання |
абавя́занняў |
Д. |
абавя́занню |
абавя́занням |
В. |
абавя́занне |
абавя́занні |
Т. |
абавя́заннем |
абавя́заннямі |
М. |
абавя́занні |
абавя́заннях |
Крыніцы:
piskunou2012.
абавя́заны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
абавя́заны |
абавя́заная |
абавя́занае |
абавя́заныя |
Р. |
абавя́занага |
абавя́занай абавя́занае |
абавя́занага |
абавя́заных |
Д. |
абавя́занаму |
абавя́занай |
абавя́занаму |
абавя́заным |
В. |
абавя́заны (неадуш.) абавя́занага (адуш.) |
абавя́заную |
абавя́занае |
абавя́заныя (неадуш.) абавя́заных (адуш.) |
Т. |
абавя́заным |
абавя́занай абавя́занаю |
абавя́заным |
абавя́занымі |
М. |
абавя́заным |
абавя́занай |
абавя́заным |
абавя́заных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
абавя́заны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
абавя́заны |
абавя́заная |
абавя́занае |
абавя́заныя |
Р. |
абавя́занага |
абавя́занай абавя́занае |
абавя́занага |
абавя́заных |
Д. |
абавя́занаму |
абавя́занай |
абавя́занаму |
абавя́заным |
В. |
абавя́заны (неадуш.) абавя́занага (адуш.) |
абавя́заную |
абавя́занае |
абавя́заныя (неадуш.) абавя́заных (адуш.) |
Т. |
абавя́заным |
абавя́занай абавя́занаю |
абавя́заным |
абавя́занымі |
М. |
абавя́заным |
абавя́занай |
абавя́заным |
абавя́заных |
Кароткая форма: абавя́зана.
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.