Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні

заме́тнасць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз.
Н. заме́тнасць
Р. заме́тнасці
Д. заме́тнасці
В. заме́тнасць
Т. заме́тнасцю
М. заме́тнасці

Крыніцы: tsblm1996.

заме́тнік

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. заме́тнік заме́тнікі
Р. заме́тніка заме́тнікаў
Д. заме́тніку заме́тнікам
В. заме́тнік заме́тнікі
Т. заме́тнікам заме́тнікамі
М. заме́тніку заме́тніках

Крыніцы: piskunou2012.

заме́тны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. заме́тны заме́тная заме́тнае заме́тныя
Р. заме́тнага заме́тнай
заме́тнае
заме́тнага заме́тных
Д. заме́тнаму заме́тнай заме́тнаму заме́тным
В. заме́тны (неадуш.)
заме́тнага (адуш.)
заме́тную заме́тнае заме́тныя (неадуш.)
заме́тных (адуш.)
Т. заме́тным заме́тнай
заме́тнаю
заме́тным заме́тнымі
М. заме́тным заме́тнай заме́тным заме́тных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

заме́цены

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. заме́цены заме́ценая заме́ценае заме́ценыя
Р. заме́ценага заме́ценай
заме́ценае
заме́ценага заме́ценых
Д. заме́ценаму заме́ценай заме́ценаму заме́ценым
В. заме́цены (неадуш.)
заме́ценага (адуш.)
заме́ценую заме́ценае заме́ценыя (неадуш.)
заме́ценых (адуш.)
Т. заме́ценым заме́ценай
заме́ценаю
заме́ценым заме́ценымі
М. заме́ценым заме́ценай заме́ценым заме́ценых

Крыніцы: piskunou2012.

заме́цены

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. заме́цены заме́ценая заме́ценае заме́ценыя
Р. заме́ценага заме́ценай
заме́ценае
заме́ценага заме́ценых
Д. заме́ценаму заме́ценай заме́ценаму заме́ценым
В. заме́цены (неадуш.)
заме́ценага (адуш.)
заме́ценую заме́ценае заме́ценыя (неадуш.)
заме́ценых (адуш.)
Т. заме́ценым заме́ценай
заме́ценаю
заме́ценым заме́ценымі
М. заме́ценым заме́ценай заме́ценым заме́ценых

Кароткая форма: заме́цена.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

заме́ціна

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. заме́ціна заме́ціны
Р. заме́ціны заме́цін
Д. заме́ціне заме́цінам
В. заме́ціну заме́ціны
Т. заме́цінай
заме́цінаю
заме́цінамі
М. заме́ціне заме́цінах

Крыніцы: piskunou2012.

заме́ціць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. заме́чу заме́цім
2-я ас. заме́ціш заме́ціце
3-я ас. заме́ціць заме́цяць
Прошлы час
м. заме́ціў заме́цілі
ж. заме́ціла
н. заме́ціла
Загадны лад
2-я ас. заме́ць заме́цьце
Дзеепрыслоўе
прош. час заме́ціўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

за́мець

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз.
Н. за́мець
Р. за́меці
Д. за́меці
В. за́мець
Т. за́меццю
М. за́меці

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

заме́ць

‘займець каго-небудзь, што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. заме́ю заме́ем
2-я ас. заме́еш заме́еце
3-я ас. заме́е заме́юць
Прошлы час
м. заме́ў заме́лі
ж. заме́ла
н. заме́ла
Загадны лад
2-я ас. заме́й заме́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час заме́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

заме́чаны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. заме́чаны заме́чаная заме́чанае заме́чаныя
Р. заме́чанага заме́чанай
заме́чанае
заме́чанага заме́чаных
Д. заме́чанаму заме́чанай заме́чанаму заме́чаным
В. заме́чаны (неадуш.)
заме́чанага (адуш.)
заме́чаную заме́чанае заме́чаныя (неадуш.)
заме́чаных (адуш.)
Т. заме́чаным заме́чанай
заме́чанаю
заме́чаным заме́чанымі
М. заме́чаным заме́чанай заме́чаным заме́чаных

Крыніцы: dzsl2007, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.