аднапляме́ннік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
аднапляме́ннік |
аднапляме́ннікі |
Р. |
аднапляме́нніка |
аднапляме́ннікаў |
Д. |
аднапляме́нніку |
аднапляме́ннікам |
В. |
аднапляме́нніка |
аднапляме́ннікаў |
Т. |
аднапляме́ннікам |
аднапляме́ннікамі |
М. |
аднапляме́нніку |
аднапляме́нніках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
аднапляме́нніца
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
аднапляме́нніца |
аднапляме́нніцы |
Р. |
аднапляме́нніцы |
аднапляме́нніц |
Д. |
аднапляме́нніцы |
аднапляме́нніцам |
В. |
аднапляме́нніцу |
аднапляме́нніц |
Т. |
аднапляме́нніцай аднапляме́нніцаю |
аднапляме́нніцамі |
М. |
аднапляме́нніцы |
аднапляме́нніцах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
аднапляме́нны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
аднапляме́нны |
аднапляме́нная |
аднапляме́ннае |
аднапляме́нныя |
Р. |
аднапляме́ннага |
аднапляме́ннай аднапляме́ннае |
аднапляме́ннага |
аднапляме́нных |
Д. |
аднапляме́ннаму |
аднапляме́ннай |
аднапляме́ннаму |
аднапляме́нным |
В. |
аднапляме́нны (неадуш.) аднапляме́ннага (адуш.) |
аднапляме́нную |
аднапляме́ннае |
аднапляме́нныя (неадуш.) аднапляме́нных (адуш.) |
Т. |
аднапляме́нным |
аднапляме́ннай аднапляме́ннаю |
аднапляме́нным |
аднапляме́ннымі |
М. |
аднапляме́нным |
аднапляме́ннай |
аднапляме́нным |
аднапляме́нных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
аднапо́крыўныя
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, субстантываваны множналікавы, ад’ектыўнае скланенне
|
мн. |
- |
Н. |
аднапо́крыўныя |
Р. |
аднапо́крыўных |
Д. |
аднапо́крыўным |
В. |
аднапо́крыўныя |
Т. |
аднапо́крыўнымі |
М. |
аднапо́крыўных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.
аднапо́ласны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
аднапо́ласны |
аднапо́ласная |
аднапо́ласнае |
аднапо́ласныя |
Р. |
аднапо́ласнага |
аднапо́ласнай аднапо́ласнае |
аднапо́ласнага |
аднапо́ласных |
Д. |
аднапо́ласнаму |
аднапо́ласнай |
аднапо́ласнаму |
аднапо́ласным |
В. |
аднапо́ласны (неадуш.) |
аднапо́ласную |
аднапо́ласнае |
аднапо́ласныя (неадуш.) |
Т. |
аднапо́ласным |
аднапо́ласнай аднапо́ласнаю |
аднапо́ласным |
аднапо́ласнымі |
М. |
аднапо́ласным |
аднапо́ласнай |
аднапо́ласным |
аднапо́ласных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
prym2009,
sbm2012.
аднапо́ласць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
Н. |
аднапо́ласць |
Р. |
аднапо́ласці |
Д. |
аднапо́ласці |
В. |
аднапо́ласць |
Т. |
аднапо́ласцю |
М. |
аднапо́ласці |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Аднапо́лле
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
Аднапо́лле |
Р. |
Аднапо́лля |
Д. |
Аднапо́ллю |
В. |
Аднапо́лле |
Т. |
Аднапо́ллем |
М. |
Аднапо́ллі |
аднапо́лы
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
аднапо́лы |
аднапо́лая |
аднапо́лае |
аднапо́лыя |
Р. |
аднапо́лага |
аднапо́лай аднапо́лае |
аднапо́лага |
аднапо́лых |
Д. |
аднапо́ламу |
аднапо́лай |
аднапо́ламу |
аднапо́лым |
В. |
аднапо́лы (неадуш.) аднапо́лага (адуш.) |
аднапо́лую |
аднапо́лае |
аднапо́лыя (неадуш.) аднапо́лых (адуш.) |
Т. |
аднапо́лым |
аднапо́лай аднапо́лаю |
аднапо́лым |
аднапо́лымі |
М. |
аднапо́лым |
аднапо́лай |
аднапо́лым |
аднапо́лых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.