удра́жнены
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
удра́жнены |
удра́жненая |
удра́жненае |
удра́жненыя |
Р. |
удра́жненага |
удра́жненай удра́жненае |
удра́жненага |
удра́жненых |
Д. |
удра́жненаму |
удра́жненай |
удра́жненаму |
удра́жненым |
В. |
удра́жнены (неадуш.) удра́жненага (адуш.) |
удра́жненую |
удра́жненае |
удра́жненыя (неадуш.) удра́жненых (адуш.) |
Т. |
удра́жненым |
удра́жненай удра́жненаю |
удра́жненым |
удра́жненымі |
М. |
удра́жненым |
удра́жненай |
удра́жненым |
удра́жненых |
Кароткая форма: удра́жнена.
Крыніцы:
dzsl2007,
piskunou2012.
удра́жніваць
‘дражніць, злаваць каго-небудзь, што-небудзь’
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
удра́жніваю |
удра́жніваем |
2-я ас. |
удра́жніваеш |
удра́жніваеце |
3-я ас. |
удра́жнівае |
удра́жніваюць |
Прошлы час |
м. |
удра́жніваў |
удра́жнівалі |
ж. |
удра́жнівала |
н. |
удра́жнівала |
Загадны лад |
2-я ас. |
удра́жнівай |
удра́жнівайце |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
удра́жніваючы |
Крыніцы:
piskunou2012.
удражні́ць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
удражню́ |
удра́жнім |
2-я ас. |
удра́жніш |
удра́жніце |
3-я ас. |
удра́жніць |
удра́жняць |
Прошлы час |
м. |
удражні́ў |
удражні́лі |
ж. |
удражні́ла |
н. |
удражні́ла |
Загадны лад |
2-я ас. |
удражні́ |
удражні́це |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
удражні́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
удражня́ць
‘дражніць, злаваць каго-небудзь, што-небудзь’
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
удражня́ю |
удражня́ем |
2-я ас. |
удражня́еш |
удражня́еце |
3-я ас. |
удражня́е |
удражня́юць |
Прошлы час |
м. |
удражня́ў |
удражня́лі |
ж. |
удражня́ла |
н. |
удражня́ла |
Загадны лад |
2-я ас. |
удражня́й |
удражня́йце |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
удражня́ючы |
Крыніцы:
piskunou2012.
Удра́нка
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
Н. |
Удра́нка |
Р. |
Удра́нкі |
Д. |
Удра́нцы |
В. |
Удра́нку |
Т. |
Удра́нкай Удра́нкаю |
М. |
Удра́нцы |
удрапава́ны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
удрапава́ны |
удрапава́ная |
удрапава́нае |
удрапава́ныя |
Р. |
удрапава́нага |
удрапава́най удрапава́нае |
удрапава́нага |
удрапава́ных |
Д. |
удрапава́наму |
удрапава́най |
удрапава́наму |
удрапава́ным |
В. |
удрапава́ны (неадуш.) удрапава́нага (адуш.) |
удрапава́ную |
удрапава́нае |
удрапава́ныя (неадуш.) удрапава́ных (адуш.) |
Т. |
удрапава́ным |
удрапава́най удрапава́наю |
удрапава́ным |
удрапава́нымі |
М. |
удрапава́ным |
удрапава́най |
удрапава́ным |
удрапава́ных |
Крыніцы:
piskunou2012.
удратава́ны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
удратава́ны |
удратава́ная |
удратава́нае |
удратава́ныя |
Р. |
удратава́нага |
удратава́най удратава́нае |
удратава́нага |
удратава́ных |
Д. |
удратава́наму |
удратава́най |
удратава́наму |
удратава́ным |
В. |
удратава́ны (неадуш.) удратава́нага (адуш.) |
удратава́ную |
удратава́нае |
удратава́ныя (неадуш.) удратава́ных (адуш.) |
Т. |
удратава́ным |
удратава́най удратава́наю |
удратава́ным |
удратава́нымі |
М. |
удратава́ным |
удратава́най |
удратава́ным |
удратава́ных |
Крыніцы:
piskunou2012.
удратава́ць
‘абвіць што-небудзь дротам’
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
удрату́ю |
удрату́ем |
2-я ас. |
удрату́еш |
удрату́еце |
3-я ас. |
удрату́е |
удрату́юць |
Прошлы час |
м. |
удратава́ў |
удратава́лі |
ж. |
удратава́ла |
н. |
удратава́ла |
Загадны лад |
2-я ас. |
удрату́й |
удрату́йце |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
удратава́ўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.