удо́ўжаны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
удо́ўжаны |
удо́ўжаная |
удо́ўжанае |
удо́ўжаныя |
Р. |
удо́ўжанага |
удо́ўжанай удо́ўжанае |
удо́ўжанага |
удо́ўжаных |
Д. |
удо́ўжанаму |
удо́ўжанай |
удо́ўжанаму |
удо́ўжаным |
В. |
удо́ўжаны (неадуш.) удо́ўжанага (адуш.) |
удо́ўжаную |
удо́ўжанае |
удо́ўжаныя (неадуш.) удо́ўжаных (адуш.) |
Т. |
удо́ўжаным |
удо́ўжанай удо́ўжанаю |
удо́ўжаным |
удо́ўжанымі |
М. |
удо́ўжаным |
удо́ўжанай |
удо́ўжаным |
удо́ўжаных |
Крыніцы:
piskunou2012.
удо́ўжваць
‘падаўжаць што-небудзь’
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
удо́ўжваю |
удо́ўжваем |
2-я ас. |
удо́ўжваеш |
удо́ўжваеце |
3-я ас. |
удо́ўжвае |
удо́ўжваюць |
Прошлы час |
м. |
удо́ўжваў |
удо́ўжвалі |
ж. |
удо́ўжвала |
н. |
удо́ўжвала |
Загадны лад |
2-я ас. |
удо́ўжвай |
удо́ўжвайце |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
удо́ўжваючы |
Крыніцы:
piskunou2012.
удо́ўжкі
прыслоўе
станоўч. |
выш. |
найвыш. |
удо́ўжкі |
- |
- |
Крыніцы:
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
удо́ўжыць
‘падоўжыць што-небудзь’
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
удо́ўжу |
удо́ўжым |
2-я ас. |
удо́ўжыш |
удо́ўжыце |
3-я ас. |
удо́ўжыць |
удо́ўжаць |
Прошлы час |
м. |
удо́ўжыў |
удо́ўжылі |
ж. |
удо́ўжыла |
н. |
удо́ўжыла |
Загадны лад |
2-я ас. |
удо́ўжы |
удо́ўжыце |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
удо́ўжыўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
удо́ўка
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
удо́ўка |
удо́ўкі |
Р. |
удо́ўкі |
удо́вак |
Д. |
удо́ўцы |
удо́ўкам |
В. |
удо́ўку |
удо́вак |
Т. |
удо́ўкай удо́ўкаю |
удо́ўкамі |
М. |
удо́ўцы |
удо́ўках |
Крыніцы:
piskunou2012.
Удо́ўск
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
Удо́ўск |
Р. |
Удо́ўска |
Д. |
Удо́ўску |
В. |
Удо́ўск |
Т. |
Удо́ўскам |
М. |
Удо́ўску |
удо́ўства
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
удо́ўства |
Р. |
удо́ўства |
Д. |
удо́ўству |
В. |
удо́ўства |
Т. |
удо́ўствам |
М. |
удо́ўстве |
Крыніцы:
piskunou2012.
удражне́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
удражне́нне |
Р. |
удражне́ння |
Д. |
удражне́нню |
В. |
удражне́нне |
Т. |
удражне́ннем |
М. |
удражне́нні |
Крыніцы:
piskunou2012.
удра́жнены
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
удра́жнены |
удра́жненая |
удра́жненае |
удра́жненыя |
Р. |
удра́жненага |
удра́жненай удра́жненае |
удра́жненага |
удра́жненых |
Д. |
удра́жненаму |
удра́жненай |
удра́жненаму |
удра́жненым |
В. |
удра́жнены (неадуш.) удра́жненага (адуш.) |
удра́жненую |
удра́жненае |
удра́жненыя (неадуш.) удра́жненых (адуш.) |
Т. |
удра́жненым |
удра́жненай удра́жненаю |
удра́жненым |
удра́жненымі |
М. |
удра́жненым |
удра́жненай |
удра́жненым |
удра́жненых |
Крыніцы:
dzsl2007,
piskunou2012.