экіпіро́ваны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
экіпіро́ваны |
экіпіро́ваная |
экіпіро́ванае |
экіпіро́ваныя |
| Р. |
экіпіро́ванага |
экіпіро́ванай |
экіпіро́ванага |
экіпіро́ваных |
| Д. |
экіпіро́ванаму |
экіпіро́ванай |
экіпіро́ванаму |
экіпіро́ваным |
| В. |
экіпіро́ваны
экіпіро́ванага |
экіпіро́ваную |
экіпіро́ванае |
экіпіро́ваныя
экіпіро́ваных |
| Т. |
экіпіро́ваным |
экіпіро́ванай
экіпіро́ванаю |
экіпіро́ваным |
экіпіро́ванымі |
| М. |
экіпіро́ваным |
экіпіро́ванай |
экіпіро́ваным |
экіпіро́ваных |
Кароткая форма: экіпіро́вана.
Крыніцы:
krapivabr2012,
sbm2012.
экіпіро́вачны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
экіпіро́вачны |
экіпіро́вачная |
экіпіро́вачнае |
экіпіро́вачныя |
| Р. |
экіпіро́вачнага |
экіпіро́вачнай
экіпіро́вачнае |
экіпіро́вачнага |
экіпіро́вачных |
| Д. |
экіпіро́вачнаму |
экіпіро́вачнай |
экіпіро́вачнаму |
экіпіро́вачным |
| В. |
экіпіро́вачны (неадуш.)
экіпіро́вачнага (адуш.) |
экіпіро́вачную |
экіпіро́вачнае |
экіпіро́вачныя (неадуш.)
экіпіро́вачных (адуш.) |
| Т. |
экіпіро́вачным |
экіпіро́вачнай
экіпіро́вачнаю |
экіпіро́вачным |
экіпіро́вачнымі |
| М. |
экіпіро́вачным |
экіпіро́вачнай |
экіпіро́вачным |
экіпіро́вачных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
экіпіро́ўка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
| Н. |
экіпіро́ўка |
| Р. |
экіпіро́ўкі |
| Д. |
экіпіро́ўцы |
| В. |
экіпіро́ўку |
| Т. |
экіпіро́ўкай
экіпіро́ўкаю |
| М. |
экіпіро́ўцы |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.