удаві́ны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
удаві́ны |
удаві́ная |
удаві́нае |
удаві́ныя |
Р. |
удаві́нага |
удаві́най удаві́нае |
удаві́нага |
удаві́ных |
Д. |
удаві́наму |
удаві́най |
удаві́наму |
удаві́ным |
В. |
удаві́ны (неадуш.) удаві́нага (адуш.) |
удаві́ную |
удаві́нае |
удаві́ныя (неадуш.) удаві́ных (адуш.) |
Т. |
удаві́ным |
удаві́най удаві́наю |
удаві́ным |
удаві́нымі |
М. |
удаві́ным |
удаві́най |
удаві́ным |
удаві́ных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
удаві́ца
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
удаві́ца |
удаві́цы |
Р. |
удаві́цы |
удаві́ц |
Д. |
удаві́цы |
удаві́цам |
В. |
удаві́цу |
удаві́ц |
Т. |
удаві́цай удаві́цаю |
удаві́цамі |
М. |
удаві́цы |
удаві́цах |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
удаві́цца
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
удаўлю́ся |
уда́вімся |
2-я ас. |
уда́вішся |
уда́віцеся |
3-я ас. |
уда́віцца |
уда́вяцца |
Прошлы час |
м. |
удаві́ўся |
удаві́ліся |
ж. |
удаві́лася |
н. |
удаві́лася |
Загадны лад |
2-я ас. |
удаві́ся |
удаві́цеся |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
удаві́ўшыся |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
удаві́чка
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
удаві́чка |
удаві́чкі |
Р. |
удаві́чкі |
удаві́чак |
Д. |
удаві́чцы |
удаві́чкам |
В. |
удаві́чку |
удаві́чак |
Т. |
удаві́чкай удаві́чкаю |
удаві́чкамі |
М. |
удаві́чцы |
удаві́чках |
Крыніцы:
piskunou2012.
удакладне́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
удакладне́нне |
удакладне́нні |
Р. |
удакладне́ння |
удакладне́нняў |
Д. |
удакладне́нню |
удакладне́нням |
В. |
удакладне́нне |
удакладне́нні |
Т. |
удакладне́ннем |
удакладне́ннямі |
М. |
удакладне́нні |
удакладне́ннях |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.