тузе́мны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
тузе́мны |
тузе́мная |
тузе́мнае |
тузе́мныя |
Р. |
тузе́мнага |
тузе́мнай тузе́мнае |
тузе́мнага |
тузе́мных |
Д. |
тузе́мнаму |
тузе́мнай |
тузе́мнаму |
тузе́мным |
В. |
тузе́мны (неадуш.) тузе́мнага (адуш.) |
тузе́мную |
тузе́мнае |
тузе́мныя (неадуш.) тузе́мных (адуш.) |
Т. |
тузе́мным |
тузе́мнай тузе́мнаю |
тузе́мным |
тузе́мнымі |
М. |
тузе́мным |
тузе́мнай |
тузе́мным |
тузе́мных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
ту́зін
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
ту́зін |
ту́зіны |
Р. |
ту́зіна |
ту́зінаў |
Д. |
ту́зіну |
ту́зінам |
В. |
ту́зін |
ту́зіны |
Т. |
ту́зінам |
ту́зінамі |
М. |
ту́зіне |
ту́зінах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Ту́зла
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
Н. |
Ту́зла |
Р. |
Ту́злы |
Д. |
Ту́зле |
В. |
Ту́злу |
Т. |
Ту́злай Ту́злаю |
М. |
Ту́зле |
тузлу́к
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
тузлу́к |
Р. |
тузлуку́ |
Д. |
тузлуку́ |
В. |
тузлу́к |
Т. |
тузлуко́м |
М. |
тузлуку́ |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
тузлукава́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
тузлукава́нне |
Р. |
тузлукава́ння |
Д. |
тузлукава́нню |
В. |
тузлукава́нне |
Т. |
тузлукава́ннем |
М. |
тузлукава́нні |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
тузлу́чны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
тузлу́чны |
тузлу́чная |
тузлу́чнае |
тузлу́чныя |
Р. |
тузлу́чнага |
тузлу́чнай тузлу́чнае |
тузлу́чнага |
тузлу́чных |
Д. |
тузлу́чнаму |
тузлу́чнай |
тузлу́чнаму |
тузлу́чным |
В. |
тузлу́чны (неадуш.) тузлу́чнага (адуш.) |
тузлу́чную |
тузлу́чнае |
тузлу́чныя (неадуш.) тузлу́чных (адуш.) |
Т. |
тузлу́чным |
тузлу́чнай тузлу́чнаю |
тузлу́чным |
тузлу́чнымі |
М. |
тузлу́чным |
тузлу́чнай |
тузлу́чным |
тузлу́чных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
тузну́ць
‘аднакратны дзеяслоў да тузаць - торгаць, цягаць рыўкамі, рэзкімі рухамі (тузнуць каго-небудзь, што-небудзь)’
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
тузну́ |
тузнё́м |
2-я ас. |
тузне́ш |
тузняце́ |
3-я ас. |
тузне́ |
тузну́ць |
Прошлы час |
м. |
тузну́ў |
тузну́лі |
ж. |
тузну́ла |
н. |
тузну́ла |
Загадны лад |
2-я ас. |
тузні́ |
тузні́це |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
тузну́ўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.