тузлу́чны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. тузлу́чны тузлу́чная тузлу́чнае тузлу́чныя
Р. тузлу́чнага тузлу́чнай
тузлу́чнае		 тузлу́чнага тузлу́чных
Д. тузлу́чнаму тузлу́чнай тузлу́чнаму тузлу́чным
В. тузлу́чны (неадуш.)
тузлу́чнага (адуш.)		 тузлу́чную тузлу́чнае тузлу́чныя (неадуш.)
тузлу́чных (адуш.)
Т. тузлу́чным тузлу́чнай
тузлу́чнаю		 тузлу́чным тузлу́чнымі
М. тузлу́чным тузлу́чнай тузлу́чным тузлу́чных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)