Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
авеёіклмнопрстуфхцчшыьэюя
аеёіоя

свянцо́ны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. свянцо́ны свянцо́ная свянцо́нае свянцо́ныя
Р. свянцо́нага свянцо́най
свянцо́нае		 свянцо́нага свянцо́ных
Д. свянцо́наму свянцо́най свянцо́наму свянцо́ным
В. свянцо́ны (неадуш.)
свянцо́нага (адуш.)		 свянцо́ную свянцо́нае свянцо́ныя (неадуш.)
свянцо́ных (адуш.)
Т. свянцо́ным свянцо́най
свянцо́наю		 свянцо́ным свянцо́нымі
М. свянцо́ным свянцо́най свянцо́ным свянцо́ных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

свянця́нскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. свянця́нскі свянця́нская свянця́нскае свянця́нскія
Р. свянця́нскага свянця́нскай
свянця́нскае		 свянця́нскага свянця́нскіх
Д. свянця́нскаму свянця́нскай свянця́нскаму свянця́нскім
В. свянця́нскі (неадуш.)
свянця́нскага (адуш.)		 свянця́нскую свянця́нскае свянця́нскія (неадуш.)
свянця́нскіх (адуш.)
Т. свянця́нскім свянця́нскай
свянця́нскаю		 свянця́нскім свянця́нскімі
М. свянця́нскім свянця́нскай свянця́нскім свянця́нскіх

Крыніцы: piskunou2012.

свянчэ́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. свянчэ́нне
Р. свянчэ́ння
Д. свянчэ́нню
В. свянчэ́нне
Т. свянчэ́ннем
М. свянчэ́нні

Крыніцы: piskunou2012.

свярбе́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. свярбе́нне
Р. свярбе́ння
Д. свярбе́нню
В. свярбе́нне
Т. свярбе́ннем
М. свярбе́нні

Крыніцы: piskunou2012.

свярбе́ць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. свярбі́ць свярбя́ць
Прошлы час
м. свярбе́ў свярбе́лі
ж. свярбе́ла
н. свярбе́ла

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

свярбо́та

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. свярбо́та
Р. свярбо́ты
Д. свярбо́це
В. свярбо́ту
Т. свярбо́тай
свярбо́таю
М. свярбо́це

Крыніцы: piskunou2012.

свярбо́цінка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. свярбо́цінка свярбо́цінкі
Р. свярбо́цінкі свярбо́цінак
Д. свярбо́цінцы свярбо́цінкам
В. свярбо́цінку свярбо́цінкі
Т. свярбо́цінкай
свярбо́цінкаю		 свярбо́цінкамі
М. свярбо́цінцы свярбо́цінках

Крыніцы: piskunou2012.

свярбу́чы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. свярбу́чы свярбу́чая свярбу́чае свярбу́чыя
Р. свярбу́чага свярбу́чай
свярбу́чае		 свярбу́чага свярбу́чых
Д. свярбу́чаму свярбу́чай свярбу́чаму свярбу́чым
В. свярбу́чы (неадуш.)
свярбу́чага (адуш.)		 свярбу́чую свярбу́чае свярбу́чыя (неадуш.)
свярбу́чых (адуш.)
Т. свярбу́чым свярбу́чай
свярбу́чаю		 свярбу́чым свярбу́чымі
М. свярбу́чым свярбу́чай свярбу́чым свярбу́чых

Крыніцы: piskunou2012.

свярбу́чы

дзеепрыметнік, незалежны стан, цяперашні час, незакончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. свярбу́чы свярбу́чая свярбу́чае свярбу́чыя
Р. свярбу́чага свярбу́чай
свярбу́чае		 свярбу́чага свярбу́чых
Д. свярбу́чаму свярбу́чай свярбу́чаму свярбу́чым
В. свярбу́чы (неадуш.)
свярбу́чага (адуш.)		 свярбу́чую свярбу́чае свярбу́чыя (неадуш.)
свярбу́чых (адуш.)
Т. свярбу́чым свярбу́чай
свярбу́чаю		 свярбу́чым свярбу́чымі
М. свярбу́чым свярбу́чай свярбу́чым свярбу́чых

Крыніцы: piskunou2012.

свярбя́чка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. свярбя́чка
Р. свярбя́чкі
Д. свярбя́чцы
В. свярбя́чку
Т. свярбя́чкай
свярбя́чкаю
М. свярбя́чцы

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.