свярбу́чы

дзеепрыметнік, незалежны стан, цяперашні час, незакончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. свярбу́чы свярбу́чая свярбу́чае свярбу́чыя
Р. свярбу́чага свярбу́чай
свярбу́чае		 свярбу́чага свярбу́чых
Д. свярбу́чаму свярбу́чай свярбу́чаму свярбу́чым
В. свярбу́чы (неадуш.)
свярбу́чага (адуш.)		 свярбу́чую свярбу́чае свярбу́чыя (неадуш.)
свярбу́чых (адуш.)
Т. свярбу́чым свярбу́чай
свярбу́чаю		 свярбу́чым свярбу́чымі
М. свярбу́чым свярбу́чай свярбу́чым свярбу́чых

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)