Verbum

анлайнавы слоўнік

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні

а б в г д е ё ж з і й к л м н о п р с т у ф х ц ч ш э ю я

а в е ё з і л м н о п р с т у х ш ы э ю я ’

б в г д ж з і й к л м н п р с т ў ф х ц ч ш -

ко́зыт

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

	адз.
Н.	ко́зыт
Р.	ко́зыту
Д.	ко́зыту
В.	ко́зыт
Т.	ко́зытам
М.	ко́зыце

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

ко́зытна

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч.	выш.	найвыш.
ко́зытна	-	-

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

ко́зытны

прыметнік, якасны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	ко́зытны	ко́зытная	ко́зытнае	ко́зытныя
Р.	ко́зытнага	ко́зытнай ко́зытнае	ко́зытнага	ко́зытных
Д.	ко́зытнаму	ко́зытнай	ко́зытнаму	ко́зытным
В.	ко́зытны ко́зытнага	ко́зытную	ко́зытнае	ко́зытныя
Т.	ко́зытным	ко́зытнай ко́зытнаю	ко́зытным	ко́зытнымі
М.	ко́зытным	ко́зытнай	ко́зытным	ко́зытных