Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
авеёзілмнопрстухшыэюя’
абвгдеёжзійклмнопрстўфхцчшэюя

каўза́льны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. каўза́льны каўза́льная каўза́льнае каўза́льныя
Р. каўза́льнага каўза́льнай
каўза́льнае		 каўза́льнага каўза́льных
Д. каўза́льнаму каўза́льнай каўза́льнаму каўза́льным
В. каўза́льны (неадуш.)
каўза́льнага (адуш.)		 каўза́льную каўза́льнае каўза́льныя (неадуш.)
каўза́льных (адуш.)
Т. каўза́льным каўза́льнай
каўза́льнаю		 каўза́льным каўза́льнымі
М. каўза́льным каўза́льнай каўза́льным каўза́льных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012.

каўза́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. каўза́нне
Р. каўза́ння
Д. каўза́нню
В. каўза́нне
Т. каўза́ннем
М. каўза́нні

Крыніцы: piskunou2012.

каўзану́цца

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. каўзану́ся каўзанё́мся
2-я ас. каўзане́шся каўзаняце́ся
3-я ас. каўзане́цца каўзану́цца
Прошлы час
м. каўзану́ўся каўзану́ліся
ж. каўзану́лася
н. каўзану́лася
Загадны лад
2-я ас. каўзані́ся каўзані́цеся
Дзеепрыслоўе
прош. час каўзану́ўшыся

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

каўзану́ць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. каўзану́ каўзанё́м
2-я ас. каўзане́ш каўзаняце́
3-я ас. каўзане́ каўзану́ць
Прошлы час
м. каўзану́ў каўзану́лі
ж. каўзану́ла
н. каўзану́ла
Загадны лад
2-я ас. каўзані́ каўзані́це
Дзеепрыслоўе
прош. час каўзану́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Каўзаны́

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Каўзаны́
Р. Каўзано́ў
Д. Каўзана́м
В. Каўзаны́
Т. Каўзана́мі
М. Каўзана́х

каўзаты́ўнасць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз.
Н. каўзаты́ўнасць
Р. каўзаты́ўнасці
Д. каўзаты́ўнасці
В. каўзаты́ўнасць
Т. каўзаты́ўнасцю
М. каўзаты́ўнасці

Крыніцы: piskunou2012.

каўзаты́ўны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. каўзаты́ўны каўзаты́ўная каўзаты́ўнае каўзаты́ўныя
Р. каўзаты́ўнага каўзаты́ўнай
каўзаты́ўнае		 каўзаты́ўнага каўзаты́ўных
Д. каўзаты́ўнаму каўзаты́ўнай каўзаты́ўнаму каўзаты́ўным
В. каўзаты́ўны (неадуш.)
каўзаты́ўнага (адуш.)		 каўзаты́ўную каўзаты́ўнае каўзаты́ўныя (неадуш.)
каўзаты́ўных (адуш.)
Т. каўзаты́ўным каўзаты́ўнай
каўзаты́ўнаю		 каўзаты́ўным каўзаты́ўнымі
М. каўзаты́ўным каўзаты́ўнай каўзаты́ўным каўзаты́ўных

Крыніцы: piskunou2012.

каўза́цца

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. каўза́юся каўза́емся
2-я ас. каўза́ешся каўза́ецеся
3-я ас. каўза́ецца каўза́юцца
Прошлы час
м. каўза́ўся каўза́ліся
ж. каўза́лася
н. каўза́лася
Загадны лад
2-я ас. каўза́йся каўза́йцеся
Дзеепрыслоўе
цяп. час каўза́ючыся

Крыніцы: piskunou2012.

каўза́цыя

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. каўза́цыя
Р. каўза́цыі
Д. каўза́цыі
В. каўза́цыю
Т. каўза́цыяй
каўза́цыяю
М. каўза́цыі

Крыніцы: piskunou2012.

каўза́ць

‘каўзацца’

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. каўза́ю каўза́ем
2-я ас. каўза́еш каўза́еце
3-я ас. каўза́е каўза́юць
Прошлы час
м. каўза́ў каўза́лі
ж. каўза́ла
н. каўза́ла
Загадны лад
2-я ас. каўза́й каўза́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час каўза́ючы

Крыніцы: piskunou2012.