Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
абвжзлмнорухыэ’
веёімоуыьэюя

дзіва́чанне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. дзіва́чанне
Р. дзіва́чання
Д. дзіва́чанню
В. дзіва́чанне
Т. дзіва́чаннем
М. дзіва́чанні

Крыніцы: piskunou2012.

дзіва́чка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. дзіва́чка дзіва́чкі
Р. дзіва́чкі дзіва́чак
Д. дзіва́чцы дзіва́чкам
В. дзіва́чку дзіва́чак
Т. дзіва́чкай
дзіва́чкаю		 дзіва́чкамі
М. дзіва́чцы дзіва́чках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

дзіва́чліва

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч. выш. найвыш.
дзіва́чліва дзіва́члівей -

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012.

дзіва́члівасць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз.
Н. дзіва́члівасць
Р. дзіва́члівасці
Д. дзіва́члівасці
В. дзіва́члівасць
Т. дзіва́члівасцю
М. дзіва́члівасці

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

дзіва́члівы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. дзіва́члівы дзіва́члівая дзіва́члівае дзіва́члівыя
Р. дзіва́члівага дзіва́члівай
дзіва́члівае		 дзіва́члівага дзіва́члівых
Д. дзіва́чліваму дзіва́члівай дзіва́чліваму дзіва́члівым
В. дзіва́члівы (неадуш.)
дзіва́члівага (адуш.)		 дзіва́члівую дзіва́члівае дзіва́члівыя (неадуш.)
дзіва́члівых (адуш.)
Т. дзіва́члівым дзіва́члівай
дзіва́чліваю		 дзіва́члівым дзіва́члівымі
М. дзіва́члівым дзіва́члівай дзіва́члівым дзіва́члівых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

дзіва́чна

прыслоўе

станоўч. выш. найвыш.
дзіва́чна - -

Крыніцы: piskunou2012.

дзіва́чнасць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз.
Н. дзіва́чнасць
Р. дзіва́чнасці
Д. дзіва́чнасці
В. дзіва́чнасць
Т. дзіва́чнасцю
М. дзіва́чнасці

Крыніцы: piskunou2012.

дзіва́чнік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. дзіва́чнік дзіва́чнікі
Р. дзіва́чніка дзіва́чнікаў
Д. дзіва́чніку дзіва́чнікам
В. дзіва́чніка дзіва́чнікаў
Т. дзіва́чнікам дзіва́чнікамі
М. дзіва́чніку дзіва́чніках

Крыніцы: piskunou2012.

дзіва́чніца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. дзіва́чніца дзіва́чніцы
Р. дзіва́чніцы дзіва́чніц
Д. дзіва́чніцы дзіва́чніцам
В. дзіва́чніцу дзіва́чніц
Т. дзіва́чніцай
дзіва́чніцаю		 дзіва́чніцамі
М. дзіва́чніцы дзіва́чніцах

Крыніцы: piskunou2012.

дзіва́чны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. дзіва́чны дзіва́чная дзіва́чнае дзіва́чныя
Р. дзіва́чнага дзіва́чнай
дзіва́чнае		 дзіва́чнага дзіва́чных
Д. дзіва́чнаму дзіва́чнай дзіва́чнаму дзіва́чным
В. дзіва́чны (неадуш.)
дзіва́чнага (адуш.)		 дзіва́чную дзіва́чнае дзіва́чныя (неадуш.)
дзіва́чных (адуш.)
Т. дзіва́чным дзіва́чнай
дзіва́чнаю		 дзіва́чным дзіва́чнымі
М. дзіва́чным дзіва́чнай дзіва́чным дзіва́чных

Крыніцы: piskunou2012.