дзіва́чнік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| дзіва́чнік | дзіва́чнікі | |
| дзіва́чніка | дзіва́чнікаў | |
| дзіва́чніку | дзіва́чнікам | |
| дзіва́чніка | дзіва́чнікаў | |
| дзіва́чнікам | дзіва́чнікамі | |
| дзіва́чніку | дзіва́чніках |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)