Verbum

анлайнавы слоўнік

гу́рд

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: piskunou2012.

гу́р’еўскі

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	гу́р’еўскі	гу́р’еўская	гу́р’еўскае	гу́р’еўскія
Р.	гу́р’еўскага	гу́р’еўскай гу́р’еўскае	гу́р’еўскага	гу́р’еўскіх
Д.	гу́р’еўскаму	гу́р’еўскай	гу́р’еўскаму	гу́р’еўскім
В.	гу́р’еўскі (неадуш.) гу́р’еўскага (адуш.)	гу́р’еўскую	гу́р’еўскае	гу́р’еўскія (неадуш.) гу́р’еўскіх (адуш.)
Т.	гу́р’еўскім	гу́р’еўскай гу́р’еўскаю	гу́р’еўскім	гу́р’еўскімі
М.	гу́р’еўскім	гу́р’еўскай	гу́р’еўскім	гу́р’еўскіх

Крыніцы: piskunou2012.

гурзу́фскі

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	гурзу́фскі	гурзу́фская	гурзу́фскае	гурзу́фскія
Р.	гурзу́фскага	гурзу́фскай гурзу́фскае	гурзу́фскага	гурзу́фскіх
Д.	гурзу́фскаму	гурзу́фскай	гурзу́фскаму	гурзу́фскім
В.	гурзу́фскі (неадуш.) гурзу́фскага (адуш.)	гурзу́фскую	гурзу́фскае	гурзу́фскія (неадуш.) гурзу́фскіх (адуш.)
Т.	гурзу́фскім	гурзу́фскай гурзу́фскаю	гурзу́фскім	гурзу́фскімі
М.	гурзу́фскім	гурзу́фскай	гурзу́фскім	гурзу́фскіх

Крыніцы: piskunou2012.

Гу́рка

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

гуркаві́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

Крыніцы: piskunou2012.

гу́ркалка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

Крыніцы: piskunou2012.

гу́рканне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

Крыніцы: piskunou2012.

гуркану́ць

‘стварыць шум, грукат’

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Крыніцы: piskunou2012.

гу́ркат

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: piskunou2012.

гурката́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

Крыніцы: piskunou2012.