зацьме́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
зацьме́нне |
зацьме́нні |
Р. |
зацьме́ння |
зацьме́нняў |
Д. |
зацьме́нню |
зацьме́нням |
В. |
зацьме́нне |
зацьме́нні |
Т. |
зацьме́ннем |
зацьме́ннямі |
М. |
зацьме́нні |
зацьме́ннях |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
зацьме́ць
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
- |
- |
2-я ас. |
- |
- |
3-я ас. |
зацьме́е |
зацьме́юць |
Прошлы час |
м. |
зацьме́ў |
зацьме́лі |
ж. |
зацьме́ла |
н. |
зацьме́ла |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
зацьме́ўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
зацьмё́ны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
зацьмё́ны |
зацьмё́ная |
зацьмё́нае |
зацьмё́ныя |
Р. |
зацьмё́нага |
зацьмё́най зацьмё́нае |
зацьмё́нага |
зацьмё́ных |
Д. |
зацьмё́наму |
зацьмё́най |
зацьмё́наму |
зацьмё́ным |
В. |
зацьмё́ны (неадуш.) зацьмё́нага (адуш.) |
зацьмё́ную |
зацьмё́нае |
зацьмё́ныя (неадуш.) зацьмё́ных (адуш.) |
Т. |
зацьмё́ным |
зацьмё́най зацьмё́наю |
зацьмё́ным |
зацьмё́нымі |
М. |
зацьмё́ным |
зацьмё́най |
зацьмё́ным |
зацьмё́ных |
Крыніцы:
piskunou2012.
зацьмі́ць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
зацьмлю́ |
зацьмі́м |
2-я ас. |
зацьмі́ш |
зацьміце́ |
3-я ас. |
зацьмі́ць |
зацьмя́ць |
Прошлы час |
м. |
зацьмі́ў |
зацьмі́лі |
ж. |
зацьмі́ла |
н. |
зацьмі́ла |
Загадны лад |
2-я ас. |
зацьмі́ |
зацьмі́це |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
зацьмі́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.