турэ́мнік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
турэ́мнік |
турэ́мнікі |
| Р. |
турэ́мніка |
турэ́мнікаў |
| Д. |
турэ́мніку |
турэ́мнікам |
| В. |
турэ́мніка |
турэ́мнікаў |
| Т. |
турэ́мнікам |
турэ́мнікамі |
| М. |
турэ́мніку |
турэ́мніках |
Крыніцы:
piskunou2012.
турэ́мны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
турэ́мны |
турэ́мная |
турэ́мнае |
турэ́мныя |
| Р. |
турэ́мнага |
турэ́мнай
турэ́мнае |
турэ́мнага |
турэ́мных |
| Д. |
турэ́мнаму |
турэ́мнай |
турэ́мнаму |
турэ́мным |
| В. |
турэ́мны (неадуш.)
турэ́мнага (адуш.) |
турэ́мную |
турэ́мнае |
турэ́мныя (неадуш.)
турэ́мных (адуш.) |
| Т. |
турэ́мным |
турэ́мнай
турэ́мнаю |
турэ́мным |
турэ́мнымі |
| М. |
турэ́мным |
турэ́мнай |
турэ́мным |
турэ́мных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
турэ́мшчык
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
турэ́мшчык |
турэ́мшчыкі |
| Р. |
турэ́мшчыка |
турэ́мшчыкаў |
| Д. |
турэ́мшчыку |
турэ́мшчыкам |
| В. |
турэ́мшчыка |
турэ́мшчыкаў |
| Т. |
турэ́мшчыкам |
турэ́мшчыкамі |
| М. |
турэ́мшчыку |
турэ́мшчыках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
турэ́мшчыца
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
турэ́мшчыца |
турэ́мшчыцы |
| Р. |
турэ́мшчыцы |
турэ́мшчыц |
| Д. |
турэ́мшчыцы |
турэ́мшчыцам |
| В. |
турэ́мшчыцу |
турэ́мшчыц |
| Т. |
турэ́мшчыцай
турэ́мшчыцаю |
турэ́мшчыцамі |
| М. |
турэ́мшчыцы |
турэ́мшчыцах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Турэ́ц
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
Турэ́ц |
| Р. |
Турца́ |
| Д. |
Турцу́ |
| В. |
Турэ́ц |
| Т. |
Турцо́м |
| М. |
Турцы́ |