турэ́мнік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| турэ́мнік | турэ́мнікі | |
| турэ́мніка | турэ́мнікаў | |
| турэ́мніку | турэ́мнікам | |
| турэ́мніка | турэ́мнікаў | |
| турэ́мнікам | турэ́мнікамі | |
| турэ́мніку | турэ́мніках |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)