Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
абвгджзйклмнопрстўфхцшя-
авдезілмопрстуфшю

экзэрцы́ргаўз

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. экзэрцы́ргаўз экзэрцы́ргаўзы
Р. экзэрцы́ргаўза экзэрцы́ргаўзаў
Д. экзэрцы́ргаўзу экзэрцы́ргаўзам
В. экзэрцы́ргаўз экзэрцы́ргаўзы
Т. экзэрцы́ргаўзам экзэрцы́ргаўзамі
М. экзэрцы́ргаўзе экзэрцы́ргаўзах

Крыніцы: piskunou2012.

экзэрцы́цыя

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. экзэрцы́цыя экзэрцы́цыі
Р. экзэрцы́цыі экзэрцы́цый
Д. экзэрцы́цыі экзэрцы́цыям
В. экзэрцы́цыю экзэрцы́цыі
Т. экзэрцы́цыяй
экзэрцы́цыяю		 экзэрцы́цыямі
М. экзэрцы́цыі экзэрцы́цыях

Крыніцы: piskunou2012.

эківо́к

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. эківо́к эківо́кі
Р. эківо́ку эківо́каў
Д. эківо́ку эківо́кам
В. эківо́к эківо́кі
Т. эківо́кам эківо́камі
М. эківо́ку эківо́ках

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012.

эківо́кіста

прыслоўе

станоўч. выш. найвыш.
эківо́кіста - -

Крыніцы: piskunou2012.

экідэ́н

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. экідэ́н экідэ́ны
Р. экідэ́ну экідэ́наў
Д. экідэ́ну экідэ́нам
В. экідэ́н экідэ́ны
Т. экідэ́нам экідэ́намі
М. экідэ́не экідэ́нах

Крыніцы: piskunou2012.

экіма́нскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. экіма́нскі экіма́нская экіма́нскае экіма́нскія
Р. экіма́нскага экіма́нскай
экіма́нскае		 экіма́нскага экіма́нскіх
Д. экіма́нскаму экіма́нскай экіма́нскаму экіма́нскім
В. экіма́нскі (неадуш.)
экіма́нскага (адуш.)		 экіма́нскую экіма́нскае экіма́нскія (неадуш.)
экіма́нскіх (адуш.)
Т. экіма́нскім экіма́нскай
экіма́нскаю		 экіма́нскім экіма́нскімі
М. экіма́нскім экіма́нскай экіма́нскім экіма́нскіх

Крыніцы: piskunou2012.

Экіма́нь

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз.
Н. Экіма́нь
Р. Экіма́ні
Д. Экіма́ні
В. Экіма́нь
Т. Экіма́нню
М. Экіма́ні

экіпа́ж

‘каманда карабля, самалёта, танка і пад’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. экіпа́ж экіпа́жы
Р. экіпа́жа экіпа́жаў
Д. экіпа́жу экіпа́жам
В. экіпа́ж экіпа́жы
Т. экіпа́жам экіпа́жамі
М. экіпа́жы экіпа́жах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

экіпа́ж

‘павозка’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. экіпа́ж экіпа́жы
Р. экіпа́жа экіпа́жаў
Д. экіпа́жу экіпа́жам
В. экіпа́ж экіпа́жы
Т. экіпа́жам экіпа́жамі
М. экіпа́жы экіпа́жах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

экіпа́жны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. экіпа́жны экіпа́жная экіпа́жнае экіпа́жныя
Р. экіпа́жнага экіпа́жнай
экіпа́жнае		 экіпа́жнага экіпа́жных
Д. экіпа́жнаму экіпа́жнай экіпа́жнаму экіпа́жным
В. экіпа́жны (неадуш.)
экіпа́жнага (адуш.)		 экіпа́жную экіпа́жнае экіпа́жныя (неадуш.)
экіпа́жных (адуш.)
Т. экіпа́жным экіпа́жнай
экіпа́жнаю		 экіпа́жным экіпа́жнымі
М. экіпа́жным экіпа́жнай экіпа́жным экіпа́жных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.