Зару́баўшчына
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
Зару́баўшчына | |
Зару́баўшчыны | |
Зару́баўшчыне | |
Зару́баўшчыну | |
Зару́баўшчынай Зару́баўшчынаю |
|
Зару́баўшчыне |
Зару́баўшчына
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
Зару́баўшчына | |
Зару́баўшчыны | |
Зару́баўшчыне | |
Зару́баўшчыну | |
Зару́баўшчынай Зару́баўшчынаю |
|
Зару́баўшчыне |
зарубе́жнік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
зарубе́жнік | зарубе́жнікі | |
зарубе́жніка | зарубе́жнікаў | |
зарубе́жніку | зарубе́жнікам | |
зарубе́жніка | зарубе́жнікаў | |
зарубе́жнікам | зарубе́жнікамі | |
зарубе́жніку | зарубе́жніках |
Крыніцы:
зарубе́жны
прыметнік, адносны
зарубе́жны | зарубе́жная | зарубе́жнае | зарубе́жныя | |
зарубе́жнага | зарубе́жнай зарубе́жнае |
зарубе́жнага | зарубе́жных | |
зарубе́жнаму | зарубе́жнай | зарубе́жнаму | зарубе́жным | |
зарубе́жны ( зарубе́жнага ( |
зарубе́жную | зарубе́жнае | зарубе́жныя ( зарубе́жных ( |
|
зарубе́жным | зарубе́жнай зарубе́жнаю |
зарубе́жным | зарубе́жнымі | |
зарубе́жным | зарубе́жнай | зарубе́жным | зарубе́жных |
Крыніцы:
Зару́бец
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
Зару́бец | |
Зару́бца | |
Зару́бцу | |
Зару́бец | |
Зару́бцам | |
Зару́бцы |
зару́біна
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
зару́біна | зару́біны | |
зару́біны | зару́бін | |
зару́біне | зару́бінам | |
зару́біну | зару́біны | |
зару́бінай зару́бінаю |
зару́бінамі | |
зару́біне | зару́бінах |
Крыніцы:
Зару́біна
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
Зару́біна | |
Зару́біна | |
Зару́біну | |
Зару́біна | |
Зару́бінам | |
Зару́біне |
зарубі́ць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
Будучы час | ||
---|---|---|
зарублю́ | зару́бім | |
зару́біш | зару́біце | |
зару́біць | зару́бяць | |
Прошлы час | ||
зарубі́ў | зарубі́лі | |
зарубі́ла | ||
зарубі́ла | ||
Загадны лад | ||
зарубі́ | зарубі́це | |
Дзеепрыслоўе | ||
зарубі́ўшы |
Крыніцы:
Зару́бічы
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы
Зару́бічы | |
Зару́біч Зару́бічаў |
|
Зару́бічам | |
Зару́бічы | |
Зару́бічамі | |
Зару́бічах |
зару́бка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
зару́бка | зару́бкі | |
зару́бкі | зару́бак | |
зару́бцы | зару́бкам | |
зару́бку | зару́бкі | |
зару́бкай зару́бкаю |
зару́бкамі | |
зару́бцы | зару́бках |
Крыніцы:
зару́бкавы
прыметнік, адносны
зару́бкавы | зару́бкавая | зару́бкавае | зару́бкавыя | |
зару́бкавага | зару́бкавай зару́бкавае |
зару́бкавага | зару́бкавых | |
зару́бкаваму | зару́бкавай | зару́бкаваму | зару́бкавым | |
зару́бкавы зару́бкавага |
зару́бкавую | зару́бкавае | зару́бкавыя зару́бкавых |
|
зару́бкавым | зару́бкавай зару́бкаваю |
зару́бкавым | зару́бкавымі | |
зару́бкавым | зару́бкавай | зару́бкавым | зару́бкавых |
Крыніцы: