абаку́льнік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
абаку́льнік |
абаку́льнікі |
Р. |
абаку́льніка |
абаку́льнікаў |
Д. |
абаку́льніку |
абаку́льнікам |
В. |
абаку́льніка |
абаку́льнікаў |
Т. |
абаку́льнікам |
абаку́льнікамі |
М. |
абаку́льніку |
абаку́льніках |
Крыніцы:
piskunou2012.
абаку́льніца
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
абаку́льніца |
абаку́льніцы |
Р. |
абаку́льніцы |
абаку́льніц |
Д. |
абаку́льніцы |
абаку́льніцам |
В. |
абаку́льніцу |
абаку́льніц |
Т. |
абаку́льніцай абаку́льніцаю |
абаку́льніцамі |
М. |
абаку́льніцы |
абаку́льніцах |
Крыніцы:
piskunou2012.
Абаку́мы
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы
|
мн. |
Н. |
Абаку́мы |
Р. |
Абаку́м Абаку́маў |
Д. |
Абаку́мам |
В. |
Абаку́мы |
Т. |
Абаку́мамі |
М. |
Абаку́мах |
абаку́раць
‘пакрыцца гарам, сажай; зрабіцца чорным ад дыму’
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
абаку́раю |
абаку́раем |
2-я ас. |
абаку́раеш |
абаку́раеце |
3-я ас. |
абаку́рае |
абаку́раюць |
Прошлы час |
м. |
абаку́раў |
абаку́ралі |
ж. |
абаку́рала |
н. |
абаку́рала |
Загадны лад |
2-я ас. |
абаку́рай |
абаку́райце |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
абаку́раўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
абаламу́ціць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
абаламу́чу |
абаламу́цім |
2-я ас. |
абаламу́ціш |
абаламу́ціце |
3-я ас. |
абаламу́ціць |
абаламу́цяць |
Прошлы час |
м. |
абаламу́ціў |
абаламу́цілі |
ж. |
абаламу́ціла |
н. |
абаламу́ціла |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
абаламу́ціўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
абаламу́чаны
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
абаламу́чаны |
абаламу́чаная |
абаламу́чанае |
абаламу́чаныя |
Р. |
абаламу́чанага |
абаламу́чанай абаламу́чанае |
абаламу́чанага |
абаламу́чаных |
Д. |
абаламу́чанаму |
абаламу́чанай |
абаламу́чанаму |
абаламу́чаным |
В. |
абаламу́чаны (неадуш.) абаламу́чанага (адуш.) |
абаламу́чаную |
абаламу́чанае |
абаламу́чаныя (неадуш.) абаламу́чаных (адуш.) |
Т. |
абаламу́чаным |
абаламу́чанай абаламу́чанаю |
абаламу́чаным |
абаламу́чанымі |
М. |
абаламу́чаным |
абаламу́чанай |
абаламу́чаным |
абаламу́чаных |
Крыніцы:
dzsl2007,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
абаламу́чаны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
абаламу́чаны |
абаламу́чаная |
абаламу́чанае |
абаламу́чаныя |
Р. |
абаламу́чанага |
абаламу́чанай абаламу́чанае |
абаламу́чанага |
абаламу́чаных |
Д. |
абаламу́чанаму |
абаламу́чанай |
абаламу́чанаму |
абаламу́чаным |
В. |
абаламу́чаны (неадуш.) абаламу́чанага (адуш.) |
абаламу́чаную |
абаламу́чанае |
абаламу́чаныя (неадуш.) абаламу́чаных (адуш.) |
Т. |
абаламу́чаным |
абаламу́чанай абаламу́чанаю |
абаламу́чаным |
абаламу́чанымі |
М. |
абаламу́чаным |
абаламу́чанай |
абаламу́чаным |
абаламу́чаных |
Кароткая форма: абаламу́чана.
Крыніцы:
dzsl2007,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
абалване́лы
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
абалване́лы |
абалване́лая |
абалване́лае |
абалване́лыя |
Р. |
абалване́лага |
абалване́лай абалване́лае |
абалване́лага |
абалване́лых |
Д. |
абалване́ламу |
абалване́лай |
абалване́ламу |
абалване́лым |
В. |
абалване́лы (неадуш.) абалване́лага (адуш.) |
абалване́лую |
абалване́лае |
абалване́лыя (неадуш.) абалване́лых (адуш.) |
Т. |
абалване́лым |
абалване́лай абалване́лаю |
абалване́лым |
абалване́лымі |
М. |
абалване́лым |
абалване́лай |
абалване́лым |
абалване́лых |
Крыніцы:
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.