Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
абгеёжзіклнорсухцшыэюя’
бвгдежзйклмнпрстўхцчш

монаэнергеты́чны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. монаэнергеты́чны монаэнергеты́чная монаэнергеты́чнае монаэнергеты́чныя
Р. монаэнергеты́чнага монаэнергеты́чнай
монаэнергеты́чнае		 монаэнергеты́чнага монаэнергеты́чных
Д. монаэнергеты́чнаму монаэнергеты́чнай монаэнергеты́чнаму монаэнергеты́чным
В. монаэнергеты́чны (неадуш.)
монаэнергеты́чнага (адуш.)		 монаэнергеты́чную монаэнергеты́чнае монаэнергеты́чныя (неадуш.)
монаэнергеты́чных (адуш.)
Т. монаэнергеты́чным монаэнергеты́чнай
монаэнергеты́чнаю		 монаэнергеты́чным монаэнергеты́чнымі
М. монаэнергеты́чным монаэнергеты́чнай монаэнергеты́чным монаэнергеты́чных

Крыніцы: piskunou2012.

монаэтні́чны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. монаэтні́чны монаэтні́чная монаэтні́чнае монаэтні́чныя
Р. монаэтні́чнага монаэтні́чнай
монаэтні́чнае		 монаэтні́чнага монаэтні́чных
Д. монаэтні́чнаму монаэтні́чнай монаэтні́чнаму монаэтні́чным
В. монаэтні́чны (неадуш.)
монаэтні́чнага (адуш.)		 монаэтні́чную монаэтні́чнае монаэтні́чныя (неадуш.)
монаэтні́чных (адуш.)
Т. монаэтні́чным монаэтні́чнай
монаэтні́чнаю		 монаэтні́чным монаэтні́чнымі
М. монаэтні́чным монаэтні́чнай монаэтні́чным монаэтні́чных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012.

Мо́неўка

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Мо́неўка
Р. Мо́неўкі
Д. Мо́неўцы
В. Мо́неўку
Т. Мо́неўкай
Мо́неўкаю
М. Мо́неўцы

Мо́ніка

назоўнік, уласны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Мо́ніка
Р. Мо́нікі
Д. Мо́ніцы
В. Мо́ніку
Т. Мо́нікай
Мо́нікаю
М. Мо́ніцы

мо́нстр

‘жывёліна’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. мо́нстр мо́нстры
Р. мо́нстра мо́нстраў
Д. мо́нстру мо́нстрам
В. мо́нстра мо́нстраў
Т. мо́нстрам мо́нстрамі
М. мо́нстры мо́нстрах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

мо́нстр

‘асоба’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. мо́нстр мо́нстры
Р. мо́нстра мо́нстраў
Д. мо́нстру мо́нстрам
В. мо́нстра мо́нстраў
Т. мо́нстрам мо́нстрамі
М. мо́нстры мо́нстрах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

мо́нстр

‘рэч’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. мо́нстр мо́нстры
Р. мо́нстра мо́нстраў
Д. мо́нстру мо́нстрам
В. мо́нстр мо́нстры
Т. мо́нстрам мо́нстрамі
М. мо́нстры мо́нстрах

Крыніцы: piskunou2012.

мо́нстравы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. мо́нстравы мо́нстравая мо́нстравае мо́нстравыя
Р. мо́нстравага мо́нстравай
мо́нстравае		 мо́нстравага мо́нстравых
Д. мо́нстраваму мо́нстравай мо́нстраваму мо́нстравым
В. мо́нстравы (неадуш.)
мо́нстравага (адуш.)		 мо́нстравую мо́нстравае мо́нстравыя (неадуш.)
мо́нстравых (адуш.)
Т. мо́нстравым мо́нстравай
мо́нстраваю		 мо́нстравым мо́нстравымі
М. мо́нстравым мо́нстравай мо́нстравым мо́нстравых

Крыніцы: piskunou2012.

Мо́нтаўты

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Мо́нтаўты
Р. Мо́нтаўтаў
Д. Мо́нтаўтам
В. Мо́нтаўты
Т. Мо́нтаўтамі
М. Мо́нтаўтах

Мо́нтацішкі

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Мо́нтацішкі
Р. Мо́нтацішак
Мо́нтацішкаў
Д. Мо́нтацішкам
В. Мо́нтацішкі
Т. Мо́нтацішкамі
М. Мо́нтацішках