ураўнава́ны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
ураўнава́ны |
ураўнава́ная |
ураўнава́нае |
ураўнава́ныя |
| Р. |
ураўнава́нага |
ураўнава́най ураўнава́нае |
ураўнава́нага |
ураўнава́ных |
| Д. |
ураўнава́наму |
ураўнава́най |
ураўнава́наму |
ураўнава́ным |
| В. |
ураўнава́ны (неадуш.) ураўнава́нага (адуш.) |
ураўнава́ную |
ураўнава́нае |
ураўнава́ныя (неадуш.) ураўнава́ных (адуш.) |
| Т. |
ураўнава́ным |
ураўнава́най ураўнава́наю |
ураўнава́ным |
ураўнава́нымі |
| М. |
ураўнава́ным |
ураўнава́най |
ураўнава́ным |
ураўнава́ных |
Кароткая форма: ураўнава́на.
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
ураўнава́цца
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
- |
- |
| 2-я ас. |
- |
- |
| 3-я ас. |
ураўну́ецца |
ураўну́юцца |
| Прошлы час |
| м. |
ураўнава́ўся |
ураўнава́ліся |
| ж. |
ураўнава́лася |
| н. |
ураўнава́лася |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
ураўнава́ць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
ураўну́ю |
ураўну́ем |
| 2-я ас. |
ураўну́еш |
ураўну́еце |
| 3-я ас. |
ураўну́е |
ураўну́юць |
| Прошлы час |
| м. |
ураўнава́ў |
ураўнава́лі |
| ж. |
ураўнава́ла |
| н. |
ураўнава́ла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
ураўну́й |
ураўну́йце |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
ураўнава́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
ураўна́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
ураўна́нне |
ураўна́нні |
| Р. |
ураўна́ння |
ураўна́нняў |
| Д. |
ураўна́нню |
ураўна́нням |
| В. |
ураўна́нне |
ураўна́нні |
| Т. |
ураўна́ннем |
ураўна́ннямі |
| М. |
ураўна́нні |
ураўна́ннях |
Крыніцы:
piskunou2012.
ураўна́ць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
ураўна́ю |
ураўна́ем |
| 2-я ас. |
ураўна́еш |
ураўна́еце |
| 3-я ас. |
ураўна́е |
ураўна́юць |
| Прошлы час |
| м. |
ураўна́ў |
ураўна́лі |
| ж. |
ураўна́ла |
| н. |
ураўна́ла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
ураўна́й |
ураўна́йце |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
ураўна́ўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
ураўне́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
ураўне́нне |
ураўне́нні |
| Р. |
ураўне́ння |
ураўне́нняў |
| Д. |
ураўне́нню |
ураўне́нням |
| В. |
ураўне́нне |
ураўне́нні |
| Т. |
ураўне́ннем |
ураўне́ннямі |
| М. |
ураўне́нні |
ураўне́ннях |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
ураўні́лаўка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
| Н. |
ураўні́лаўка |
| Р. |
ураўні́лаўкі |
| Д. |
ураўні́лаўцы |
| В. |
ураўні́лаўку |
| Т. |
ураўні́лаўкай ураўні́лаўкаю |
| М. |
ураўні́лаўцы |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.