урва́ны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
урва́ны |
урва́ная |
урва́нае |
урва́ныя |
Р. |
урва́нага |
урва́най урва́нае |
урва́нага |
урва́ных |
Д. |
урва́наму |
урва́най |
урва́наму |
урва́ным |
В. |
урва́ны (неадуш.) урва́нага (адуш.) |
урва́ную |
урва́нае |
урва́ныя (неадуш.) урва́ных (адуш.) |
Т. |
урва́ным |
урва́най урва́наю |
урва́ным |
урва́нымі |
М. |
урва́ным |
урва́най |
урва́ным |
урва́ных |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
урва́ны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
урва́ны |
урва́ная |
урва́нае |
урва́ныя |
Р. |
урва́нага |
урва́най урва́нае |
урва́нага |
урва́ных |
Д. |
урва́наму |
урва́най |
урва́наму |
урва́ным |
В. |
урва́ны (неадуш.) урва́нага (адуш.) |
урва́ную |
урва́нае |
урва́ныя (неадуш.) урва́ных (адуш.) |
Т. |
урва́ным |
урва́най урва́наю |
урва́ным |
урва́нымі |
М. |
урва́ным |
урва́най |
урва́ным |
урва́ных |
Кароткая форма: урва́на.
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
у́рвас
‘злодзей, хітрун’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
у́рвас |
у́рвасы |
Р. |
у́рваса |
у́рвасаў |
Д. |
у́рвасу |
у́рвасам |
В. |
у́рваса |
у́рвасаў |
Т. |
у́рвасам |
у́рвасамі |
М. |
у́рвасе |
у́рвасах |
Крыніцы:
piskunou2012.
урва́цца
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
урву́ся |
урвё́мся |
2-я ас. |
урве́шся |
урвяце́ся |
3-я ас. |
урве́цца |
урву́цца |
Прошлы час |
м. |
урва́ўся |
урва́ліся |
ж. |
урва́лася |
н. |
урва́лася |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
урва́ўшыся |
Крыніцы:
piskunou2012.
урва́ць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
урву́ |
урвё́м |
2-я ас. |
урве́ш |
урвяце́ |
3-я ас. |
урве́ |
урву́ць |
Прошлы час |
м. |
урва́ў |
урва́лі |
ж. |
урва́ла |
н. |
урва́ла |
Загадны лад |
2-я ас. |
урві́ |
урві́це |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
урва́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
У́рведзь
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
Н. |
У́рведзь |
Р. |
У́рведзі |
Д. |
У́рведзі |
В. |
У́рведзь |
Т. |
У́рведдзю |
М. |
У́рведзі |
у́рвіс
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
у́рвіс |
у́рвісы |
Р. |
у́рвіса |
у́рвісаў |
Д. |
у́рвісу |
у́рвісам |
В. |
у́рвіса |
у́рвісаў |
Т. |
у́рвісам |
у́рвісамі |
М. |
у́рвісе |
у́рвісах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
урві́цель
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
урві́цель |
урві́целі |
Р. |
урві́целя |
урві́целяў |
Д. |
урві́целю |
урві́целям |
В. |
урві́целя |
урві́целяў |
Т. |
урві́целем |
урві́целямі |
М. |
урві́целю |
урві́целях |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
tsbm1984.