Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні

За́нькі

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. За́нькі
Р. За́нек
За́нькаў
Д. За́нькам
В. За́нькі
Т. За́нькамі
М. За́ньках

Заню́ны

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Заню́ны
Р. Заню́н
Заню́наў
Д. Заню́нам
В. Заню́ны
Т. Заню́намі
М. Заню́нах

заню́нькаць

‘заплакаць’

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. заню́нькаю заню́нькаем
2-я ас. заню́нькаеш заню́нькаеце
3-я ас. заню́нькае заню́нькаюць
Прошлы час
м. заню́нькаў заню́нькалі
ж. заню́нькала
н. заню́нькала
Дзеепрыслоўе
прош. час заню́нькаўшы

Крыніцы: piskunou2012.

заню́ханы

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. заню́ханы заню́ханая заню́ханае заню́ханыя
Р. заню́ханага заню́ханай
заню́ханае
заню́ханага заню́ханых
Д. заню́ханаму заню́ханай заню́ханаму заню́ханым
В. заню́ханы (неадуш.)
заню́ханага (адуш.)
заню́ханую заню́ханае заню́ханыя (неадуш.)
заню́ханых (адуш.)
Т. заню́ханым заню́ханай
заню́ханаю
заню́ханым заню́ханымі
М. заню́ханым заню́ханай заню́ханым заню́ханых

Крыніцы: piskunou2012.

заню́хаць

‘панюхаць што-небудзь; перабіць пах чаго-небудзь чым-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. заню́хаю заню́хаем
2-я ас. заню́хаеш заню́хаеце
3-я ас. заню́хае заню́хаюць
Прошлы час
м. заню́хаў заню́халі
ж. заню́хала
н. заню́хала
Загадны лад
2-я ас. заню́хай заню́хайце
Дзеепрыслоўе
прош. час заню́хаўшы

Крыніцы: piskunou2012.

заню́хваць

‘нюхаць што-небудзь; перабіваць пах чаго-небудзь чым-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. заню́хваю заню́хваем
2-я ас. заню́хваеш заню́хваеце
3-я ас. заню́хвае заню́хваюць
Прошлы час
м. заню́хваў заню́хвалі
ж. заню́хвала
н. заню́хвала
Загадны лад
2-я ас. заню́хвай заню́хвайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час заню́хваючы

Крыніцы: piskunou2012.

занябе́сны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. занябе́сны занябе́сная занябе́снае занябе́сныя
Р. занябе́снага занябе́снай
занябе́снае
занябе́снага занябе́сных
Д. занябе́снаму занябе́снай занябе́снаму занябе́сным
В. занябе́сны (неадуш.)
занябе́снага (адуш.)
занябе́сную занябе́снае занябе́сныя (неадуш.)
занябе́сных (адуш.)
Т. занябе́сным занябе́снай
занябе́снаю
занябе́сным занябе́снымі
М. занябе́сным занябе́снай занябе́сным занябе́сных

Крыніцы: piskunou2012.

занябы́цца

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. занябу́дуся занябу́дземся
2-я ас. занябу́дзешся занябу́дзецеся
3-я ас. занябу́дзецца занябу́дуцца
Прошлы час
м. занябы́ўся занебылі́ся
ж. занебыла́ся
н. занебыло́ся
Загадны лад
2-я ас. занябу́дзься занябу́дзьцеся
Дзеепрыслоўе
прош. час занябы́ўшыся

Крыніцы: piskunou2012.

Заняве́дамка

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Заняве́дамка
Р. Заняве́дамкі
Д. Заняве́дамцы
В. Заняве́дамку
Т. Заняве́дамкай
Заняве́дамкаю
М. Заняве́дамцы

Заняві́чы

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Заняві́чы
Р. Заняві́ч
Заняві́чаў
Д. Заняві́чам
В. Заняві́чы
Т. Заняві́чамі
М. Заняві́чах