суадно́сіць
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
суадно́шу |
суадно́сім |
| 2-я ас. |
суадно́сіш |
суадно́сіце |
| 3-я ас. |
суадно́сіць |
суадно́сяць |
| Прошлы час |
| м. |
суадно́сіў |
суадно́сілі |
| ж. |
суадно́сіла |
| н. |
суадно́сіла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
суадно́сь |
суадно́сьце |
| Дзеепрыслоўе |
| цяп. час |
суадно́сячы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
суадно́снасць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
| Н. |
суадно́снасць |
| Р. |
суадно́снасці |
| Д. |
суадно́снасці |
| В. |
суадно́снасць |
| Т. |
суадно́снасцю |
| М. |
суадно́снасці |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
суадно́сны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
суадно́сны |
суадно́сная |
суадно́снае |
суадно́сныя |
| Р. |
суадно́снага |
суадно́снай суадно́снае |
суадно́снага |
суадно́сных |
| Д. |
суадно́снаму |
суадно́снай |
суадно́снаму |
суадно́сным |
| В. |
суадно́сны (неадуш.) суадно́снага (адуш.) |
суадно́сную |
суадно́снае |
суадно́сныя (неадуш.) суадно́сных (адуш.) |
| Т. |
суадно́сным |
суадно́снай суадно́снаю |
суадно́сным |
суадно́снымі |
| М. |
суадно́сным |
суадно́снай |
суадно́сным |
суадно́сных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
суаднясе́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
суаднясе́нне |
| Р. |
суаднясе́ння |
| Д. |
суаднясе́нню |
| В. |
суаднясе́нне |
| Т. |
суаднясе́ннем |
| М. |
суаднясе́нні |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
суадпаве́днасць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
суадпаве́днасць |
суадпаве́днасці |
| Р. |
суадпаве́днасці |
суадпаве́днасцяў суадпаве́днасцей |
| Д. |
суадпаве́днасці |
суадпаве́днасцям |
| В. |
суадпаве́днасць |
суадпаве́днасці |
| Т. |
суадпаве́днасцю |
суадпаве́днасцямі |
| М. |
суадпаве́днасці |
суадпаве́днасцях |
Крыніцы:
piskunou2012.
суайчы́ннік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
суайчы́ннік |
суайчы́ннікі |
| Р. |
суайчы́нніка |
суайчы́ннікаў |
| Д. |
суайчы́нніку |
суайчы́ннікам |
| В. |
суайчы́нніка |
суайчы́ннікаў |
| Т. |
суайчы́ннікам |
суайчы́ннікамі |
| М. |
суайчы́нніку |
суайчы́нніках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
суайчы́нніца
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
суайчы́нніца |
суайчы́нніцы |
| Р. |
суайчы́нніцы |
суайчы́нніц |
| Д. |
суайчы́нніцы |
суайчы́нніцам |
| В. |
суайчы́нніцу |
суайчы́нніц |
| Т. |
суайчы́нніцай суайчы́нніцаю |
суайчы́нніцамі |
| М. |
суайчы́нніцы |
суайчы́нніцах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
суапяку́н
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
суапяку́н |
суапекуны́ |
| Р. |
суапекуна́ |
суапекуно́ў |
| Д. |
суапекуну́ |
суапекуна́м |
| В. |
суапекуна́ |
суапекуно́ў |
| Т. |
суапекуно́м |
суапекуна́мі |
| М. |
суапекуне́ |
суапекуна́х |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
суаранда́тар
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
суаранда́тар |
суаранда́тары |
| Р. |
суаранда́тара |
суаранда́тараў |
| Д. |
суаранда́тару |
суаранда́тарам |
| В. |
суаранда́тара |
суаранда́тараў |
| Т. |
суаранда́тарам |
суаранда́тарамі |
| М. |
суаранда́тару |
суаранда́тарах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.