суадно́сіцца
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне
| Цяперашні час | ||
|---|---|---|
| - | - | |
| - | - | |
| суадно́сіцца | суадно́сяцца | |
| Прошлы час | ||
| суадно́сіўся | суадно́сіліся | |
| суадно́сілася | ||
| суадно́сілася | ||
Крыніцы:
Verbum
анлайнавы слоўнікГраматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)
Скарачэннісуадно́сіць
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Цяперашні час | ||
|---|---|---|
| суадно́шу | суадно́сім | |
| суадно́сіш | суадно́сіце | |
| суадно́сіць | суадно́сяць | |
| Прошлы час | ||
| суадно́сіў | суадно́сілі | |
| суадно́сіла | ||
| суадно́сіла | ||
| Загадны лад | ||
| суадно́сь | суадно́сьце | |
| Дзеепрыслоўе | ||
| суадно́сячы | ||
Крыніцы:
суадно́сна
прыслоўе
| суадно́сна | - | - |
Крыніцы:
суадно́снасць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
| суадно́снасць | |
| суадно́снасці | |
| суадно́снасці | |
| суадно́снасць | |
| суадно́снасцю | |
| суадно́снасці |
Крыніцы:
суадно́сны
прыметнік, адносны
| суадно́сны | суадно́сная | суадно́снае | суадно́сныя | |
| суадно́снага | суадно́снай суадно́снае |
суадно́снага | суадно́сных | |
| суадно́снаму | суадно́снай | суадно́снаму | суадно́сным | |
| суадно́сны ( суадно́снага ( |
суадно́сную | суадно́снае | суадно́сныя ( суадно́сных ( |
|
| суадно́сным | суадно́снай суадно́снаю |
суадно́сным | суадно́снымі | |
| суадно́сным | суадно́снай | суадно́сным | суадно́сных | |
Крыніцы:
суаднясе́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
| суаднясе́нне | |
| суаднясе́ння | |
| суаднясе́нню | |
| суаднясе́нне | |
| суаднясе́ннем | |
| суаднясе́нні |
Крыніцы:
суадпаве́днасць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
| суадпаве́днасць | суадпаве́днасці | |
| суадпаве́днасці | суадпаве́днасцяў суадпаве́днасцей |
|
| суадпаве́днасці | суадпаве́днасцям | |
| суадпаве́днасць | суадпаве́днасці | |
| суадпаве́днасцю | суадпаве́днасцямі | |
| суадпаве́днасці | суадпаве́днасцях |
Крыніцы:
суайчы́ннік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| суайчы́ннік | суайчы́ннікі | |
| суайчы́нніка | суайчы́ннікаў | |
| суайчы́нніку | суайчы́ннікам | |
| суайчы́нніка | суайчы́ннікаў | |
| суайчы́ннікам | суайчы́ннікамі | |
| суайчы́нніку | суайчы́нніках |
Крыніцы:
суайчы́нніца
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
| суайчы́нніца | суайчы́нніцы | |
| суайчы́нніцы | суайчы́нніц | |
| суайчы́нніцы | суайчы́нніцам | |
| суайчы́нніцу | суайчы́нніц | |
| суайчы́нніцай суайчы́нніцаю |
суайчы́нніцамі | |
| суайчы́нніцы | суайчы́нніцах |
Крыніцы:
суапяку́н
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| суапяку́н | суапекуны́ | |
| суапекуна́ | суапекуно́ў | |
| суапекуну́ | суапекуна́м | |
| суапекуна́ | суапекуно́ў | |
| суапекуно́м | суапекуна́мі | |
| суапекуне́ | суапекуна́х |
Крыніцы: