Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
авджзнотуфыэ
абгджійклмнпрстхцчшя

руха́вісты

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. руха́вісты руха́вістая руха́вістае руха́вістыя
Р. руха́вістага руха́вістай
руха́вістае		 руха́вістага руха́вістых
Д. руха́вістаму руха́вістай руха́вістаму руха́вістым
В. руха́вісты (неадуш.)
руха́вістага (адуш.)		 руха́вістую руха́вістае руха́вістыя (неадуш.)
руха́вістых (адуш.)
Т. руха́вістым руха́вістай
руха́вістаю		 руха́вістым руха́вістымі
М. руха́вістым руха́вістай руха́вістым руха́вістых

Крыніцы: piskunou2012.

руха́віць

‘прымушаць каго-небудзь рухацца, прыводзіць што-небудзь у рух’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. руха́ўлю руха́вім
2-я ас. руха́віш руха́віце
3-я ас. руха́віць руха́вяць
Прошлы час
м. руха́віў руха́вілі
ж. руха́віла
н. руха́віла
Загадны лад
2-я ас. руха́ў руха́ўце
Дзеепрыслоўе
цяп. час руха́вячы

Крыніцы: piskunou2012.

рухавічо́к

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. рухавічо́к рухавічкі́
Р. рухавічка́ рухавічко́ў
Д. рухавічку́ рухавічка́м
В. рухавічо́к рухавічкі́
Т. рухавічко́м рухавічка́мі
М. рухавічку́ рухавічка́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

руха́вы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. руха́вы руха́вая руха́вае руха́выя
Р. руха́вага руха́вай
руха́вае		 руха́вага руха́вых
Д. руха́ваму руха́вай руха́ваму руха́вым
В. руха́вы (неадуш.)
руха́вага (адуш.)		 руха́вую руха́вае руха́выя (неадуш.)
руха́вых (адуш.)
Т. руха́вым руха́вай
руха́ваю		 руха́вым руха́вымі
М. руха́вым руха́вай руха́вым руха́вых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

ру́хальнік

‘асоба - той, хто рухае што-небудзь або спрыяе руханню чаго-небудзь’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ру́хальнік ру́хальнікі
Р. ру́хальніка ру́хальнікаў
Д. ру́хальніку ру́хальнікам
В. ру́хальніка ру́хальнікаў
Т. ру́хальнікам ру́хальнікамі
М. ру́хальніку ру́хальніках

Крыніцы: piskunou2012.

ру́хальнік

‘прыстасаванне для рухання чаго-небудзь’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ру́хальнік ру́хальнікі
Р. ру́хальніка ру́хальнікаў
Д. ру́хальніку ру́хальнікам
В. ру́хальнік ру́хальнікі
Т. ру́хальнікам ру́хальнікамі
М. ру́хальніку ру́хальніках

Крыніцы: piskunou2012.

ру́хальны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ру́хальны ру́хальная ру́хальнае ру́хальныя
Р. ру́хальнага ру́хальнай
ру́хальнае		 ру́хальнага ру́хальных
Д. ру́хальнаму ру́хальнай ру́хальнаму ру́хальным
В. ру́хальны (неадуш.)
ру́хальнага (адуш.)		 ру́хальную ру́хальнае ру́хальныя (неадуш.)
ру́хальных (адуш.)
Т. ру́хальным ру́хальнай
ру́хальнаю		 ру́хальным ру́хальнымі
М. ру́хальным ру́хальнай ру́хальным ру́хальных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

ру́ханне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. ру́ханне
Р. ру́хання
Д. ру́ханню
В. ру́ханне
Т. ру́ханнем
М. ру́ханні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

рухану́ць

‘крануць, варухнуць каго-небудзь, што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. рухану́ руханё́м
2-я ас. рухане́ш руханяце́
3-я ас. рухане́ рухану́ць
Прошлы час
м. рухану́ў рухану́лі
ж. рухану́ла
н. рухану́ла
Загадны лад
2-я ас. рухані́ рухані́це
Дзеепрыслоўе
прош. час рухану́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

ру́ханы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ру́ханы ру́ханая ру́ханае ру́ханыя
Р. ру́ханага ру́ханай
ру́ханае		 ру́ханага ру́ханых
Д. ру́ханаму ру́ханай ру́ханаму ру́ханым
В. ру́ханы (неадуш.)
ру́ханага (адуш.)		 ру́ханую ру́ханае ру́ханыя (неадуш.)
ру́ханых (адуш.)
Т. ру́ханым ру́ханай
ру́ханаю		 ру́ханым ру́ханымі
М. ру́ханым ру́ханай ру́ханым ру́ханых

Крыніцы: piskunou2012.