руйнава́льнік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
руйнава́льнік |
руйнава́льнікі |
Р. |
руйнава́льніка |
руйнава́льнікаў |
Д. |
руйнава́льніку |
руйнава́льнікам |
В. |
руйнава́льніка |
руйнава́льнікаў |
Т. |
руйнава́льнікам |
руйнава́льнікамі |
М. |
руйнава́льніку |
руйнава́льніках |
Крыніцы:
piskunou2012.
руйнава́льніца
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
руйнава́льніца |
руйнава́льніцы |
Р. |
руйнава́льніцы |
руйнава́льніц |
Д. |
руйнава́льніцы |
руйнава́льніцам |
В. |
руйнава́льніцу |
руйнава́льніц |
Т. |
руйнава́льніцай руйнава́льніцаю |
руйнава́льніцамі |
М. |
руйнава́льніцы |
руйнава́льніцах |
Крыніцы:
piskunou2012.
руйнава́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
руйнава́нне |
Р. |
руйнава́ння |
Д. |
руйнава́нню |
В. |
руйнава́нне |
Т. |
руйнава́ннем |
М. |
руйнава́нні |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
руйнава́цца
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
- |
- |
2-я ас. |
- |
- |
3-я ас. |
руйну́ецца |
руйну́юцца |
Прошлы час |
м. |
руйнава́ўся |
руйнава́ліся |
ж. |
руйнава́лася |
н. |
руйнава́лася |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
руйнава́ць
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
руйну́ю |
руйну́ем |
2-я ас. |
руйну́еш |
руйну́еце |
3-я ас. |
руйну́е |
руйну́юць |
Прошлы час |
м. |
руйнава́ў |
руйнава́лі |
ж. |
руйнава́ла |
н. |
руйнава́ла |
Загадны лад |
2-я ас. |
руйну́й |
руйну́йце |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
руйну́ючы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.