Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

пярмя́к

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: nazounik2008, tsblm1996, tsbm1984.

пярмя́цкі

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	пярмя́цкі	пярмя́цкая	пярмя́цкае	пярмя́цкія
Р.	пярмя́цкага	пярмя́цкай пярмя́цкае	пярмя́цкага	пярмя́цкіх
Д.	пярмя́цкаму	пярмя́цкай	пярмя́цкаму	пярмя́цкім
В.	пярмя́цкі (неадуш.) пярмя́цкага (адуш.)	пярмя́цкую	пярмя́цкае	пярмя́цкія (неадуш.) пярмя́цкіх (адуш.)
Т.	пярмя́цкім	пярмя́цкай пярмя́цкаю	пярмя́цкім	пярмя́цкімі
М.	пярмя́цкім	пярмя́цкай	пярмя́цкім	пярмя́цкіх

Крыніцы: piskunou2012, tsblm1996.

пярмя́чка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, tsblm1996, tsbm1984.

пярна́т

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: piskunou2012.

пярна́цік

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: piskunou2012.

пярна́ч

‘зброя’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Пярно́

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

пя́рнускі

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	пя́рнускі	пя́рнуская	пя́рнускае	пя́рнускія
Р.	пя́рнускага	пя́рнускай пя́рнускае	пя́рнускага	пя́рнускіх
Д.	пя́рнускаму	пя́рнускай	пя́рнускаму	пя́рнускім
В.	пя́рнускі (неадуш.) пя́рнускага (адуш.)	пя́рнускую	пя́рнускае	пя́рнускія (неадуш.) пя́рнускіх (адуш.)
Т.	пя́рнускім	пя́рнускай пя́рнускаю	пя́рнускім	пя́рнускімі
М.	пя́рнускім	пя́рнускай	пя́рнускім	пя́рнускіх

Крыніцы: piskunou2012.

пя́рнуць

‘моцна ўдарыць, выцяць каго-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Крыніцы: piskunou2012.

пяро́

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Verbum