пярна́ч

‘зброя’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. пярна́ч перначы́
Р. пернача́ перначо́ў
Д. перначу́ пернача́м
В. пярна́ч перначы́
Т. перначо́м пернача́мі
М. перначы́ пернача́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)