мо́ўнік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
мо́ўнік |
мо́ўнікі |
Р. |
мо́ўніка |
мо́ўнікаў |
Д. |
мо́ўніку |
мо́ўнікам |
В. |
мо́ўніка |
мо́ўнікаў |
Т. |
мо́ўнікам |
мо́ўнікамі |
М. |
мо́ўніку |
мо́ўніках |
Крыніцы:
piskunou2012.
мо́ўніца
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
мо́ўніца |
мо́ўніцы |
Р. |
мо́ўніцы |
мо́ўніц |
Д. |
мо́ўніцы |
мо́ўніцам |
В. |
мо́ўніцу |
мо́ўніц |
Т. |
мо́ўніцай мо́ўніцаю |
мо́ўніцамі |
М. |
мо́ўніцы |
мо́ўніцах |
Крыніцы:
piskunou2012.
мо́ўніца
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
мо́ўніца |
мо́ўніцы |
Р. |
мо́ўніцы |
мо́ўніц |
Д. |
мо́ўніцы |
мо́ўніцам |
В. |
мо́ўніцу |
мо́ўніцы |
Т. |
мо́ўніцай мо́ўніцаю |
мо́ўніцамі |
М. |
мо́ўніцы |
мо́ўніцах |
Крыніцы:
piskunou2012.
мо́ўны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
мо́ўны |
мо́ўная |
мо́ўнае |
мо́ўныя |
Р. |
мо́ўнага |
мо́ўнай мо́ўнае |
мо́ўнага |
мо́ўных |
Д. |
мо́ўнаму |
мо́ўнай |
мо́ўнаму |
мо́ўным |
В. |
мо́ўны (неадуш.) мо́ўнага (адуш.) |
мо́ўную |
мо́ўнае |
мо́ўныя (неадуш.) мо́ўных (адуш.) |
Т. |
мо́ўным |
мо́ўнай мо́ўнаю |
мо́ўным |
мо́ўнымі |
М. |
мо́ўным |
мо́ўнай |
мо́ўным |
мо́ўных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Мо́ўчадзь
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
Н. |
Мо́ўчадзь |
Р. |
Мо́ўчадзі |
Д. |
Мо́ўчадзі |
В. |
Мо́ўчадзь |
Т. |
Мо́ўчаддзю |
М. |
Мо́ўчадзі |