завабля́ць
‘завабліваць, заманьваць каго-небудзь, што-небудзь’
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
завабля́ю |
завабля́ем |
2-я ас. |
завабля́еш |
завабля́еце |
3-я ас. |
завабля́е |
завабля́юць |
Прошлы час |
м. |
завабля́ў |
завабля́лі |
ж. |
завабля́ла |
н. |
завабля́ла |
Загадны лад |
2-я ас. |
завабля́й |
завабля́йце |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
завабля́ючы |
Крыніцы:
piskunou2012.
зава́бна
прыслоўе, утворана ад прыметніка
станоўч. |
выш. |
найвыш. |
зава́бна |
- |
- |
Крыніцы:
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012.
зава́бнасць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
Н. |
зава́бнасць |
Р. |
зава́бнасці |
Д. |
зава́бнасці |
В. |
зава́бнасць |
Т. |
зава́бнасцю |
М. |
зава́бнасці |
Крыніцы:
piskunou2012.
зава́бны
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
зава́бны |
зава́бная |
зава́бнае |
зава́бныя |
Р. |
зава́бнага |
зава́бнай зава́бнае |
зава́бнага |
зава́бных |
Д. |
зава́бнаму |
зава́бнай |
зава́бнаму |
зава́бным |
В. |
зава́бны (неадуш.) зава́бнага (адуш.) |
зава́бную |
зава́бнае |
зава́бныя (неадуш.) зава́бных (адуш.) |
Т. |
зава́бным |
зава́бнай зава́бнаю |
зава́бным |
зава́бнымі |
М. |
зава́бным |
зава́бнай |
зава́бным |
зава́бных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
tsbm1984.
завага́цца
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
завага́юся |
завага́емся |
2-я ас. |
завага́ешся |
завага́ецеся |
3-я ас. |
завага́ецца |
завага́юцца |
Прошлы час |
м. |
завага́ўся |
завага́ліся |
ж. |
завага́лася |
н. |
завага́лася |
Загадны лад |
2-я ас. |
завага́йся |
завага́йцеся |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
завага́ўшыся |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
за́вад
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
за́вад |
Р. |
за́ваду |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
За́вад
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
За́вад |
Р. |
За́вада |
Д. |
За́ваду |
В. |
За́вад |
Т. |
За́вадам |
М. |
За́вадзе |
зава́да
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
зава́да |
зава́ды |
Р. |
зава́ды |
зава́д |
Д. |
зава́дзе |
зава́дам |
В. |
зава́ду |
зава́ды |
Т. |
зава́дай зава́даю |
зава́дамі |
М. |
зава́дзе |
зава́дах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
завада́тай
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
завада́тай |
завада́таі |
Р. |
завада́тая |
завада́таяў |
Д. |
завада́таю |
завада́таям |
В. |
завада́тая |
завада́таяў |
Т. |
завада́таем |
завада́таямі |
М. |
завада́таю |
завада́таях |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.