Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні

дуапо́лія

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. дуапо́лія
Р. дуапо́ліі
Д. дуапо́ліі
В. дуапо́лію
Т. дуапо́ліяй
дуапо́ліяю
М. дуапо́ліі

Крыніцы: piskunou2012.

дуапсо́нія

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. дуапсо́нія
Р. дуапсо́ніі
Д. дуапсо́ніі
В. дуапсо́нію
Т. дуапсо́ніяй
дуапсо́ніяю
М. дуапсо́ніі

Крыніцы: piskunou2012.

дуатло́н

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. дуатло́н дуатло́ны
Р. дуатло́на дуатло́наў
Д. дуатло́ну дуатло́нам
В. дуатло́н дуатло́ны
Т. дуатло́нам дуатло́намі
М. дуатло́не дуатло́нах

Крыніцы: piskunou2012.

ду́б

‘драўніна’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. ду́б
Р. ду́бу
Д. ду́бу
В. ду́б
Т. ду́бам
М. ду́бе

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

ду́б

‘дрэва’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ду́б дубы́
Р. ду́ба дубо́ў
Д. ду́бу дуба́м
В. ду́б дубы́
Т. ду́бам дуба́мі
М. ду́бе дуба́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

ду́ба

прыслоўе

станоўч. выш. найвыш.
ду́ба - -

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012.

Ду́бава

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. Ду́бава
Р. Ду́бава
Д. Ду́баву
В. Ду́бава
Т. Ду́бавам
М. Ду́баве

дубава́тасць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз.
Н. дубава́тасць
Р. дубава́тасці
Д. дубава́тасці
В. дубава́тасць
Т. дубава́тасцю
М. дубава́тасці

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

дубава́ты

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. дубава́ты дубава́тая дубава́тае дубава́тыя
Р. дубава́тага дубава́тай
дубава́тае
дубава́тага дубава́тых
Д. дубава́таму дубава́тай дубава́таму дубава́тым
В. дубава́ты (неадуш.)
дубава́тага (адуш.)
дубава́тую дубава́тае дубава́тыя (неадуш.)
дубава́тых (адуш.)
Т. дубава́тым дубава́тай
дубава́таю
дубава́тым дубава́тымі
М. дубава́тым дубава́тай дубава́тым дубава́тых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Дубава́я

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне

адз.
ж.
Н. Дубава́я
Р. Дубаво́й
Д. Дубаво́й
В. Дубаву́ю
Т. Дубаво́й
Дубаво́ю
М. Дубаво́й