аро́ннікавыя
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, субстантываваны множналікавы, ад’ектыўнае скланенне
|
мн. |
- |
Н. |
аро́ннікавыя |
Р. |
аро́ннікавых |
Д. |
аро́ннікавым |
В. |
аро́ннікавыя |
Т. |
аро́ннікавымі |
М. |
аро́ннікавых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.
Аро́ўшчына
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
Н. |
Аро́ўшчына |
Р. |
Аро́ўшчыны |
Д. |
Аро́ўшчыне |
В. |
Аро́ўшчыну |
Т. |
Аро́ўшчынай Аро́ўшчынаю |
М. |
Аро́ўшчыне |
аро́шаны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
аро́шаны |
аро́шаная |
аро́шанае |
аро́шаныя |
Р. |
аро́шанага |
аро́шанай аро́шанае |
аро́шанага |
аро́шаных |
Д. |
аро́шанаму |
аро́шанай |
аро́шанаму |
аро́шаным |
В. |
аро́шаны (неадуш.) аро́шанага (адуш.) |
аро́шаную |
аро́шанае |
аро́шаныя (неадуш.) аро́шаных (адуш.) |
Т. |
аро́шаным |
аро́шанай аро́шанаю |
аро́шаным |
аро́шанымі |
М. |
аро́шаным |
аро́шанай |
аро́шаным |
аро́шаных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012.
аро́шаны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
аро́шаны |
аро́шаная |
аро́шанае |
аро́шаныя |
Р. |
аро́шанага |
аро́шанай аро́шанае |
аро́шанага |
аро́шаных |
Д. |
аро́шанаму |
аро́шанай |
аро́шанаму |
аро́шаным |
В. |
аро́шаны (неадуш.) аро́шанага (адуш.) |
аро́шаную |
аро́шанае |
аро́шаныя (неадуш.) аро́шаных (адуш.) |
Т. |
аро́шаным |
аро́шанай аро́шанаю |
аро́шаным |
аро́шанымі |
М. |
аро́шаным |
аро́шанай |
аро́шаным |
аро́шаных |
Кароткая форма: аро́шана.
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012.