Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні

арэагра́фія

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. арэагра́фія
Р. арэагра́фіі
Д. арэагра́фіі
В. арэагра́фію
Т. арэагра́фіяй
арэагра́фіяю
М. арэагра́фіі

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

арэа́да

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. арэа́да арэа́ды
Р. арэа́ды арэа́д
Д. арэа́дзе арэа́дам
В. арэа́ду арэа́д
Т. арэа́дай
арэа́даю
арэа́дамі
М. арэа́дзе арэа́дах

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012.

арэа́л

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. арэа́л арэа́лы
Р. арэа́ла арэа́лаў
Д. арэа́лу арэа́лам
В. арэа́л арэа́лы
Т. арэа́лам арэа́ламі
М. арэа́ле арэа́лах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

арэало́гія

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. арэало́гія
Р. арэало́гіі
Д. арэало́гіі
В. арэало́гію
Т. арэало́гіяй
арэало́гіяю
М. арэало́гіі

Крыніцы: piskunou2012.

арэа́льна

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч. выш. найвыш.
арэа́льна - -

арэа́льны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. арэа́льны арэа́льная арэа́льнае арэа́льныя
Р. арэа́льнага арэа́льнай
арэа́льнае
арэа́льнага арэа́льных
Д. арэа́льнаму арэа́льнай арэа́льнаму арэа́льным
В. арэа́льны (неадуш.)
арэа́льнага (адуш.)
арэа́льную арэа́льнае арэа́льныя (неадуш.)
арэа́льных (адуш.)
Т. арэа́льным арэа́льнай
арэа́льнаю
арэа́льным арэа́льнымі
М. арэа́льным арэа́льнай арэа́льным арэа́льных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996.

арэаме́трыя

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. арэаме́трыя
Р. арэаме́трыі
Д. арэаме́трыі
В. арэаме́трыю
Т. арэаме́трыяй
арэаме́трыяю
М. арэаме́трыі

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

арэапа́г

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. арэапа́г
Р. арэапа́га
Д. арэапа́гу
В. арэапа́г
Т. арэапа́гам
М. арэапа́гу

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

арэ́браны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. арэ́браны арэ́браная арэ́бранае арэ́браныя
Р. арэ́бранага арэ́бранай
арэ́бранае
арэ́бранага арэ́браных
Д. арэ́бранаму арэ́бранай арэ́бранаму арэ́браным
В. арэ́браны (неадуш.)
арэ́бранага (адуш.)
арэ́браную арэ́бранае арэ́браныя (неадуш.)
арэ́браных (адуш.)
Т. арэ́браным арэ́бранай
арэ́бранаю
арэ́браным арэ́бранымі
М. арэ́браным арэ́бранай арэ́браным арэ́браных

Крыніцы: piskunou2012.

арэ́брыць

‘зрабіць што-небудзь рабрыстым’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. арэ́бру арэ́брым
2-я ас. арэ́брыш арэ́брыце
3-я ас. арэ́брыць арэ́браць
Прошлы час
м. арэ́брыў арэ́брылі
ж. арэ́брыла
н. арэ́брыла
Загадны лад
2-я ас. арэ́бры арэ́брыце
Дзеепрыслоўе
прош. час арэ́брыўшы

Крыніцы: piskunou2012.