упатво́рыць
‘разбалаваць, сапсаваць каго-небудзь патураннем’
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
упатво́ру |
упатво́рым |
| 2-я ас. |
упатво́рыш |
упатво́рыце |
| 3-я ас. |
упатво́рыць |
упатво́раць |
| Прошлы час |
| м. |
упатво́рыў |
упатво́рылі |
| ж. |
упатво́рыла |
| н. |
упатво́рыла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
упатво́р |
упатво́рце |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
упатво́рыўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
упатка́ць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
упатка́ю |
упатка́ем |
| 2-я ас. |
упатка́еш |
упатка́еце |
| 3-я ас. |
упатка́е |
упатка́юць |
| Прошлы час |
| м. |
упатка́ў |
упатка́лі |
| ж. |
упатка́ла |
| н. |
упатка́ла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
упатка́й |
упатка́йце |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
упатка́ўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
упаўза́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
упаўза́нне |
| Р. |
упаўза́ння |
| Д. |
упаўза́нню |
| В. |
упаўза́нне |
| Т. |
упаўза́ннем |
| М. |
упаўза́нні |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
упаўза́ць
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
упаўза́ю |
упаўза́ем |
| 2-я ас. |
упаўза́еш |
упаўза́еце |
| 3-я ас. |
упаўза́е |
упаўза́юць |
| Прошлы час |
| м. |
упаўза́ў |
упаўза́лі |
| ж. |
упаўза́ла |
| н. |
упаўза́ла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
упаўза́й |
упаўза́йце |
| Дзеепрыслоўе |
| цяп. час |
упаўза́ючы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
упаўзці́
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
упаўзу́ |
упаўзё́м |
| 2-я ас. |
упаўзе́ш |
упаўзяце́ |
| 3-я ас. |
упаўзе́ |
упаўзу́ць |
| Прошлы час |
| м. |
упо́ўз |
упаўзлі́ |
| ж. |
упаўзла́ |
| н. |
упаўзло́ |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
упаўзі́ |
упаўзі́це |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
упо́ўзшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
упаўнава́жана
прыслоўе, утворана ад прыметніка
| станоўч. |
выш. |
найвыш. |
| упаўнава́жана |
- |
- |
упаўнава́жанне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
упаўнава́жанне |
| Р. |
упаўнава́жання |
| Д. |
упаўнава́жанню |
| В. |
упаўнава́жанне |
| Т. |
упаўнава́жаннем |
| М. |
упаўнава́жанні |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.