упатво́рыць
‘разбалаваць, сапсаваць каго-небудзь патураннем’
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
упатво́ру |
упатво́рым |
2-я ас. |
упатво́рыш |
упатво́рыце |
3-я ас. |
упатво́рыць |
упатво́раць |
Прошлы час |
м. |
упатво́рыў |
упатво́рылі |
ж. |
упатво́рыла |
н. |
упатво́рыла |
Загадны лад |
2-я ас. |
упатво́р |
упатво́рце |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
упатво́рыўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
упатка́ць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
упатка́ю |
упатка́ем |
2-я ас. |
упатка́еш |
упатка́еце |
3-я ас. |
упатка́е |
упатка́юць |
Прошлы час |
м. |
упатка́ў |
упатка́лі |
ж. |
упатка́ла |
н. |
упатка́ла |
Загадны лад |
2-я ас. |
упатка́й |
упатка́йце |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
упатка́ўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
упаўза́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
упаўза́нне |
Р. |
упаўза́ння |
Д. |
упаўза́нню |
В. |
упаўза́нне |
Т. |
упаўза́ннем |
М. |
упаўза́нні |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
упаўза́ць
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
упаўза́ю |
упаўза́ем |
2-я ас. |
упаўза́еш |
упаўза́еце |
3-я ас. |
упаўза́е |
упаўза́юць |
Прошлы час |
м. |
упаўза́ў |
упаўза́лі |
ж. |
упаўза́ла |
н. |
упаўза́ла |
Загадны лад |
2-я ас. |
упаўза́й |
упаўза́йце |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
упаўза́ючы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
упаўзці́
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
упаўзу́ |
упаўзё́м |
2-я ас. |
упаўзе́ш |
упаўзяце́ |
3-я ас. |
упаўзе́ |
упаўзу́ць |
Прошлы час |
м. |
упо́ўз |
упаўзлі́ |
ж. |
упаўзла́ |
н. |
упаўзло́ |
Загадны лад |
2-я ас. |
упаўзі́ |
упаўзі́це |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
упо́ўзшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
упаўнава́жана
прыслоўе, утворана ад прыметніка
станоўч. |
выш. |
найвыш. |
упаўнава́жана |
- |
- |
упаўнава́жанне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
упаўнава́жанне |
Р. |
упаўнава́жання |
Д. |
упаўнава́жанню |
В. |
упаўнава́жанне |
Т. |
упаўнава́жаннем |
М. |
упаўнава́жанні |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.