заканада́ўнічаць
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
заканада́ўнічаю |
заканада́ўнічаем |
2-я ас. |
заканада́ўнічаеш |
заканада́ўнічаеце |
3-я ас. |
заканада́ўнічае |
заканада́ўнічаюць |
Прошлы час |
м. |
заканада́ўнічаў |
заканада́ўнічалі |
ж. |
заканада́ўнічала |
н. |
заканада́ўнічала |
Загадны лад |
2-я ас. |
заканада́ўнічай |
заканада́ўнічайце |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
заканада́ўнічаючы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012.
заканада́ўства
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
заканада́ўства |
Р. |
заканада́ўства |
Д. |
заканада́ўству |
В. |
заканада́ўства |
Т. |
заканада́ўствам |
М. |
заканада́ўстве |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
заканада́ўца
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
заканада́ўца |
заканада́ўцы |
Р. |
заканада́ўцы |
заканада́ўцаў |
Д. |
заканада́ўцу |
заканада́ўцам |
В. |
заканада́ўцу |
заканада́ўцаў |
Т. |
заканада́ўцам |
заканада́ўцамі |
М. |
заканада́ўцу |
заканада́ўцах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.
заканада́ўчы
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
заканада́ўчы |
заканада́ўчая |
заканада́ўчае |
заканада́ўчыя |
Р. |
заканада́ўчага |
заканада́ўчай заканада́ўчае |
заканада́ўчага |
заканада́ўчых |
Д. |
заканада́ўчаму |
заканада́ўчай |
заканада́ўчаму |
заканада́ўчым |
В. |
заканада́ўчы (неадуш.) заканада́ўчага (адуш.) |
заканада́ўчую |
заканада́ўчае |
заканада́ўчыя (неадуш.) заканада́ўчых (адуш.) |
Т. |
заканада́ўчым |
заканада́ўчай заканада́ўчаю |
заканада́ўчым |
заканада́ўчымі |
М. |
заканада́ўчым |
заканада́ўчай |
заканада́ўчым |
заканада́ўчых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
заканазна́вец
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
заканазна́вец |
заканазна́ўцы |
Р. |
заканазна́ўца |
заканазна́ўцаў |
Д. |
заканазна́ўцу |
заканазна́ўцам |
В. |
заканазна́ўца |
заканазна́ўцаў |
Т. |
заканазна́ўцам |
заканазна́ўцамі |
М. |
заканазна́ўцу |
заканазна́ўцах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
заканазна́ўства
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
заканазна́ўства |
Р. |
заканазна́ўства |
Д. |
заканазна́ўству |
В. |
заканазна́ўства |
Т. |
заканазна́ўствам |
М. |
заканазна́ўстве |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
заканазна́ўца
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
заканазна́ўца |
заканазна́ўцы |
Р. |
заканазна́ўцы |
заканазна́ўцаў |
Д. |
заканазна́ўцу |
заканазна́ўцам |
В. |
заканазна́ўцу |
заканазна́ўцаў |
Т. |
заканазна́ўцам |
заканазна́ўцамі |
М. |
заканазна́ўцу |
заканазна́ўцах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.
заканазна́ўчы
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
заканазна́ўчы |
заканазна́ўчая |
заканазна́ўчае |
заканазна́ўчыя |
Р. |
заканазна́ўчага |
заканазна́ўчай заканазна́ўчае |
заканазна́ўчага |
заканазна́ўчых |
Д. |
заканазна́ўчаму |
заканазна́ўчай |
заканазна́ўчаму |
заканазна́ўчым |
В. |
заканазна́ўчы (неадуш.) заканазна́ўчага (адуш.) |
заканазна́ўчую |
заканазна́ўчае |
заканазна́ўчыя (неадуш.) заканазна́ўчых (адуш.) |
Т. |
заканазна́ўчым |
заканазна́ўчай заканазна́ўчаю |
заканазна́ўчым |
заканазна́ўчымі |
М. |
заканазна́ўчым |
заканазна́ўчай |
заканазна́ўчым |
заканазна́ўчых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012.