Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
абвжзлмнорухыэ’
абвгдеёжзійклмнопрстуўфхцшэя-

дыяхрані́чна

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч. выш. найвыш.
дыяхрані́чна - -

дыяхрані́чны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. дыяхрані́чны дыяхрані́чная дыяхрані́чнае дыяхрані́чныя
Р. дыяхрані́чнага дыяхрані́чнай
дыяхрані́чнае		 дыяхрані́чнага дыяхрані́чных
Д. дыяхрані́чнаму дыяхрані́чнай дыяхрані́чнаму дыяхрані́чным
В. дыяхрані́чны (неадуш.)
дыяхрані́чнага (адуш.)		 дыяхрані́чную дыяхрані́чнае дыяхрані́чныя (неадуш.)
дыяхрані́чных (адуш.)
Т. дыяхрані́чным дыяхрані́чнай
дыяхрані́чнаю		 дыяхрані́чным дыяхрані́чнымі
М. дыяхрані́чным дыяхрані́чнай дыяхрані́чным дыяхрані́чных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

дыяхрані́я

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. дыяхрані́я
Р. дыяхрані́і
Д. дыяхрані́і
В. дыяхрані́ю
Т. дыяхрані́яй
дыяхрані́яю
М. дыяхрані́і

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

дыяхро́нны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. дыяхро́нны дыяхро́нная дыяхро́ннае дыяхро́нныя
Р. дыяхро́ннага дыяхро́ннай
дыяхро́ннае		 дыяхро́ннага дыяхро́нных
Д. дыяхро́ннаму дыяхро́ннай дыяхро́ннаму дыяхро́нным
В. дыяхро́нны (неадуш.)
дыяхро́ннага (адуш.)		 дыяхро́нную дыяхро́ннае дыяхро́нныя (неадуш.)
дыяхро́нных (адуш.)
Т. дыяхро́нным дыяхро́ннай
дыяхро́ннаю		 дыяхро́нным дыяхро́ннымі
М. дыяхро́нным дыяхро́ннай дыяхро́нным дыяхро́нных

Крыніцы: piskunou2012, tsblm1996.