эпіцыкло́іда
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
эпіцыкло́іда |
эпіцыкло́іды |
Р. |
эпіцыкло́іды |
эпіцыкло́ід |
Д. |
эпіцыкло́ідзе |
эпіцыкло́ідам |
В. |
эпіцыкло́іду |
эпіцыкло́іды |
Т. |
эпіцыкло́ідай эпіцыкло́ідаю |
эпіцыкло́ідамі |
М. |
эпіцыкло́ідзе |
эпіцыкло́ідах |
Крыніцы:
piskunou2012.
эпіцэ́нтр
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
эпіцэ́нтр |
эпіцэ́нтры |
Р. |
эпіцэ́нтра |
эпіцэ́нтраў |
Д. |
эпіцэ́нтру |
эпіцэ́нтрам |
В. |
эпіцэ́нтр |
эпіцэ́нтры |
Т. |
эпіцэ́нтрам |
эпіцэ́нтрамі |
М. |
эпіцэ́нтры |
эпіцэ́нтрах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
эпіцэнтры́чны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
эпіцэнтры́чны |
эпіцэнтры́чная |
эпіцэнтры́чнае |
эпіцэнтры́чныя |
Р. |
эпіцэнтры́чнага |
эпіцэнтры́чнай эпіцэнтры́чнае |
эпіцэнтры́чнага |
эпіцэнтры́чных |
Д. |
эпіцэнтры́чнаму |
эпіцэнтры́чнай |
эпіцэнтры́чнаму |
эпіцэнтры́чным |
В. |
эпіцэнтры́чны (неадуш.) эпіцэнтры́чнага (адуш.) |
эпіцэнтры́чную |
эпіцэнтры́чнае |
эпіцэнтры́чныя (неадуш.) эпіцэнтры́чных (адуш.) |
Т. |
эпіцэнтры́чным |
эпіцэнтры́чнай эпіцэнтры́чнаю |
эпіцэнтры́чным |
эпіцэнтры́чнымі |
М. |
эпіцэнтры́чным |
эпіцэнтры́чнай |
эпіцэнтры́чным |
эпіцэнтры́чных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996.
эпі́чна
прыслоўе
станоўч. |
выш. |
найвыш. |
эпі́чна |
- |
- |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012.
эпі́чнасць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
Н. |
эпі́чнасць |
Р. |
эпі́чнасці |
Д. |
эпі́чнасці |
В. |
эпі́чнасць |
Т. |
эпі́чнасцю |
М. |
эпі́чнасці |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.