загарто́ўка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
загарто́ўка |
загарто́ўкі |
| Р. |
загарто́ўкі |
загарто́вак |
| Д. |
загарто́ўцы |
загарто́ўкам |
| В. |
загарто́ўку |
загарто́ўкі |
| Т. |
загарто́ўкай загарто́ўкаю |
загарто́ўкамі |
| М. |
загарто́ўцы |
загарто́ўках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
загарто́ўшчык
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
загарто́ўшчык |
загарто́ўшчыкі |
| Р. |
загарто́ўшчыка |
загарто́ўшчыкаў |
| Д. |
загарто́ўшчыку |
загарто́ўшчыкам |
| В. |
загарто́ўшчыка |
загарто́ўшчыкаў |
| Т. |
загарто́ўшчыкам |
загарто́ўшчыкамі |
| М. |
загарто́ўшчыку |
загарто́ўшчыках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
загарто́ўшчыца
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
загарто́ўшчыца |
загарто́ўшчыцы |
| Р. |
загарто́ўшчыцы |
загарто́ўшчыц |
| Д. |
загарто́ўшчыцы |
загарто́ўшчыцам |
| В. |
загарто́ўшчыцу |
загарто́ўшчыц |
| Т. |
загарто́ўшчыцай загарто́ўшчыцаю |
загарто́ўшчыцамі |
| М. |
загарто́ўшчыцы |
загарто́ўшчыцах |
Крыніцы:
piskunou2012,
sbm2012.
загарцава́ць
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
загарцу́ю |
загарцу́ем |
| 2-я ас. |
загарцу́еш |
загарцу́еце |
| 3-я ас. |
загарцу́е |
загарцу́юць |
| Прошлы час |
| м. |
загарцава́ў |
загарцава́лі |
| ж. |
загарцава́ла |
| н. |
загарцава́ла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
загарцу́й |
загарцу́йце |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
загарцава́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
piskunou2012,
sbm2012.
загарчэ́ць
‘стаць горкім’
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
- |
- |
| 2-я ас. |
- |
- |
| 3-я ас. |
загарчэ́е |
загарчэ́юць |
| Прошлы час |
| м. |
загарчэ́ў |
загарчэ́лі |
| ж. |
загарчэ́ла |
| н. |
загарчэ́ла |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
загарчэ́ўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
загарэ́заваць
‘пачаць гарэзаваць’
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
загарэ́зую |
загарэ́зуем |
| 2-я ас. |
загарэ́зуеш |
загарэ́зуеце |
| 3-я ас. |
загарэ́зуе |
загарэ́зуюць |
| Прошлы час |
| м. |
загарэ́заваў |
загарэ́завалі |
| ж. |
загарэ́завала |
| н. |
загарэ́завала |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
загарэ́зуй |
загарэ́зуйце |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
загарэ́заваўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
загарэ́зіць
‘пачаць гарэзіць’
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
загарэ́жу |
загарэ́зім |
| 2-я ас. |
загарэ́зіш |
загарэ́зіце |
| 3-я ас. |
загарэ́зіць |
загарэ́зяць |
| Прошлы час |
| м. |
загарэ́зіў |
загарэ́зілі |
| ж. |
загарэ́зіла |
| н. |
загарэ́зіла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
загарэ́зь |
загарэ́зьце |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
загарэ́зіўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
загарэ́ласць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
| Н. |
загарэ́ласць |
| Р. |
загарэ́ласці |
| Д. |
загарэ́ласці |
| В. |
загарэ́ласць |
| Т. |
загарэ́ласцю |
| М. |
загарэ́ласці |
Крыніцы:
piskunou2012.
загарэ́лы
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
загарэ́лы |
загарэ́лая |
загарэ́лае |
загарэ́лыя |
| Р. |
загарэ́лага |
загарэ́лай загарэ́лае |
загарэ́лага |
загарэ́лых |
| Д. |
загарэ́ламу |
загарэ́лай |
загарэ́ламу |
загарэ́лым |
| В. |
загарэ́лы (неадуш.) загарэ́лага (адуш.) |
загарэ́лую |
загарэ́лае |
загарэ́лыя (неадуш.) загарэ́лых (адуш.) |
| Т. |
загарэ́лым |
загарэ́лай загарэ́лаю |
загарэ́лым |
загарэ́лымі |
| М. |
загарэ́лым |
загарэ́лай |
загарэ́лым |
загарэ́лых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.