Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
авеёіклмнопрстуфхцчшыьэюя
абвгджзійклмнпрстфхцчшэя

Сурмачо́ва

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. Сурмачо́ва
Р. Сурмачо́ва
Д. Сурмачо́ву
В. Сурмачо́ва
Т. Сурмачо́вам
М. Сурмачо́ве

Сурміно́

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. Сурміно́
Р. Сурміна́
Д. Сурміну́
В. Сурміно́
Т. Сурміно́м
М. Сурміне́

сурмі́цца

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. сурмлю́ся су́рмімся
2-я ас. су́рмішся су́рміцеся
3-я ас. су́рміцца су́рмяцца
Прошлы час
м. сурмі́ўся сурмі́ліся
ж. сурмі́лася
н. сурмі́лася
Загадны лад
2-я ас. сурмі́ся сурмі́цеся
Дзеепрыслоўе
цяп. час су́рмячыся

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

сурмі́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. сурмлю́ су́рмім
2-я ас. су́рміш су́рміце
3-я ас. су́рміць су́рмяць
Прошлы час
м. сурмі́ў сурмі́лі
ж. сурмі́ла
н. сурмі́ла
Загадны лад
2-я ас. сурмі́ сурмі́це
Дзеепрыслоўе
цяп. час су́рмячы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

сурмя́на-цэ́зіевы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. сурмя́на-цэ́зіевы сурмя́на-цэ́зіевая сурмя́на-цэ́зіевае сурмя́на-цэ́зіевыя
Р. сурмя́на-цэ́зіевага сурмя́на-цэ́зіевай
сурмя́на-цэ́зіевае		 сурмя́на-цэ́зіевага сурмя́на-цэ́зіевых
Д. сурмя́на-цэ́зіеваму сурмя́на-цэ́зіевай сурмя́на-цэ́зіеваму сурмя́на-цэ́зіевым
В. сурмя́на-цэ́зіевы (неадуш.)
сурмя́на-цэ́зіевага (адуш.)		 сурмя́на-цэ́зіевую сурмя́на-цэ́зіевае сурмя́на-цэ́зіевыя (неадуш.)
сурмя́на-цэ́зіевых (адуш.)
Т. сурмя́на-цэ́зіевым сурмя́на-цэ́зіевай
сурмя́на-цэ́зіеваю		 сурмя́на-цэ́зіевым сурмя́на-цэ́зіевымі
М. сурмя́на-цэ́зіевым сурмя́на-цэ́зіевай сурмя́на-цэ́зіевым сурмя́на-цэ́зіевых

Крыніцы: piskunou2012.

сурмяні́сты

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. сурмяні́сты сурмяні́стая сурмяні́стае сурмяні́стыя
Р. сурмяні́стага сурмяні́стай
сурмяні́стае		 сурмяні́стага сурмяні́стых
Д. сурмяні́стаму сурмяні́стай сурмяні́стаму сурмяні́стым
В. сурмяні́сты (неадуш.)
сурмяні́стага (адуш.)		 сурмяні́стую сурмяні́стае сурмяні́стыя (неадуш.)
сурмяні́стых (адуш.)
Т. сурмяні́стым сурмяні́стай
сурмяні́стаю		 сурмяні́стым сурмяні́стымі
М. сурмяні́стым сурмяні́стай сурмяні́стым сурмяні́стых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

сурмя́ны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. сурмя́ны сурмя́ная сурмя́нае сурмя́ныя
Р. сурмя́нага сурмя́най
сурмя́нае		 сурмя́нага сурмя́ных
Д. сурмя́наму сурмя́най сурмя́наму сурмя́ным
В. сурмя́ны (неадуш.)
сурмя́нага (адуш.)		 сурмя́ную сурмя́нае сурмя́ныя (неадуш.)
сурмя́ных (адуш.)
Т. сурмя́ным сурмя́най
сурмя́наю		 сурмя́ным сурмя́нымі
М. сурмя́ным сурмя́най сурмя́ным сурмя́ных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Су́рнаўка

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Су́рнаўка
Р. Су́рнаўкі
Д. Су́рнаўцы
В. Су́рнаўку
Т. Су́рнаўкай
Су́рнаўкаю
М. Су́рнаўцы

суро́ва

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч. выш. найвыш.
суро́ва суро́вей
сураве́й		 найсураве́й
найсуро́вей

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012.

суро́васць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз.
Н. суро́васць
Р. суро́васці
Д. суро́васці
В. суро́васць
Т. суро́васцю
М. суро́васці

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.