Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
авеёіклмнопрстуфхцчшыьэюя
абвгдеёжзійклмнпрстуўфхцчшюя

самалю́б

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. самалю́б самалю́бы
Р. самалю́ба самалю́баў
Д. самалю́бу самалю́бам
В. самалю́ба самалю́баў
Т. самалю́бам самалю́бамі
М. самалю́бе самалю́бах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

самалюбава́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. самалюбава́нне
Р. самалюбава́ння
Д. самалюбава́нню
В. самалюбава́нне
Т. самалюбава́ннем
М. самалюбава́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

самалю́бец

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. самалю́бец самалю́бцы
Р. самалю́бца самалю́бцаў
Д. самалю́бцу самалю́бцам
В. самалю́бца самалю́бцаў
Т. самалю́бцам самалю́бцамі
М. самалю́бцу самалю́бцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

самалюбі́ва

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч. выш. найвыш.
самалюбі́ва самалюбі́вей -

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012.

самалюбі́васць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз.
Н. самалюбі́васць
Р. самалюбі́васці
Д. самалюбі́васці
В. самалюбі́васць
Т. самалюбі́васцю
М. самалюбі́васці

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, tsbm1984.

самалюбі́вы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. самалюбі́вы самалюбі́вая самалюбі́вае самалюбі́выя
Р. самалюбі́вага самалюбі́вай
самалюбі́вае		 самалюбі́вага самалюбі́вых
Д. самалюбі́ваму самалюбі́вай самалюбі́ваму самалюбі́вым
В. самалюбі́вы (неадуш.)
самалюбі́вага (адуш.)		 самалюбі́вую самалюбі́вае самалюбі́выя (неадуш.)
самалюбі́вых (адуш.)
Т. самалюбі́вым самалюбі́вай
самалюбі́ваю		 самалюбі́вым самалюбі́вымі
М. самалюбі́вым самалюбі́вай самалюбі́вым самалюбі́вых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

самалю́бка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. самалю́бка самалю́бкі
Р. самалю́бкі самалю́бак
Д. самалю́бцы самалю́бкам
В. самалю́бку самалю́бак
Т. самалю́бкай
самалю́бкаю		 самалю́бкамі
М. самалю́бцы самалю́бках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

самалю́бна

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч. выш. найвыш.
самалю́бна самалю́бней -

Крыніцы: piskunou2012, prym2009, sbm2012.

самалю́бнасць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз.
Н. самалю́бнасць
Р. самалю́бнасці
Д. самалю́бнасці
В. самалю́бнасць
Т. самалю́бнасцю
М. самалю́бнасці

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, tsbm1984.

самалю́бнік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. самалю́бнік самалю́бнікі
Р. самалю́бніка самалю́бнікаў
Д. самалю́бніку самалю́бнікам
В. самалю́бніка самалю́бнікаў
Т. самалю́бнікам самалю́бнікамі
М. самалю́бніку самалю́бніках

Крыніцы: piskunou2012.