канатахо́дзец
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
канатахо́дзец |
канатахо́дцы |
Р. |
канатахо́дца |
канатахо́дцаў |
Д. |
канатахо́дцу |
канатахо́дцам |
В. |
канатахо́дца |
канатахо́дцаў |
Т. |
канатахо́дцам |
канатахо́дцамі |
М. |
канатахо́дцу |
канатахо́дцах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
каната́цыя
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
каната́цыя |
каната́цыі |
Р. |
каната́цыі |
каната́цый |
Д. |
каната́цыі |
каната́цыям |
В. |
каната́цыю |
каната́цыі |
Т. |
каната́цыяй каната́цыяю |
каната́цыямі |
М. |
каната́цыі |
каната́цыях |
Крыніцы:
piskunou2012.
кана́тка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
кана́тка |
кана́ткі |
Р. |
кана́ткі |
кана́так |
Д. |
кана́тцы |
кана́ткам |
В. |
кана́тку |
кана́ткі |
Т. |
кана́ткай кана́ткаю |
кана́ткамі |
М. |
кана́тцы |
кана́тках |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
кана́тнік
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
кана́тнік |
Р. |
кана́тніку |
Д. |
кана́тніку |
В. |
кана́тнік |
Т. |
кана́тнікам |
М. |
кана́тніку |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
кана́тны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
кана́тны |
кана́тная |
кана́тнае |
кана́тныя |
Р. |
кана́тнага |
кана́тнай кана́тнае |
кана́тнага |
кана́тных |
Д. |
кана́тнаму |
кана́тнай |
кана́тнаму |
кана́тным |
В. |
кана́тны (неадуш.) кана́тнага (адуш.) |
кана́тную |
кана́тнае |
кана́тныя (неадуш.) кана́тных (адуш.) |
Т. |
кана́тным |
кана́тнай кана́тнаю |
кана́тным |
кана́тнымі |
М. |
кана́тным |
кана́тнай |
кана́тным |
кана́тных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Канато́п
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
Канато́п |
Р. |
Канато́па |
Д. |
Канато́пу |
В. |
Канато́п |
Т. |
Канато́пам |
М. |
Канато́пе |