Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
авеёзілмнопрстухшыэюя’
абвгдеёжзійклмнопрстўфхцчшэюя

канянё́

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, ніякі род, рознаскланяльны

адз. мн.
Н. канянё́ каняня́ты
Р. каняня́ці каняня́т
Д. каняня́ці каняня́там
В. канянё́ каняня́т
Т. канянё́м каняня́тамі
М. каняня́ці каняня́тах

Іншыя варыянты: каняня́.

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, tsbm1984.

каняня́

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, ніякі род, рознаскланяльны

адз. мн.
Н. каняня́ каняня́ты
Р. каняня́ці каняня́т
Д. каняня́ці каняня́там
В. каняня́ каняня́т
Т. канянё́м каняня́тамі
М. каняня́ці каняня́тах

Іншыя варыянты: канянё́.

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, tsbm1984.

каня́тнік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. каня́тнік каня́тнікі
Р. каня́тніка каня́тнікаў
Д. каня́тніку каня́тнікам
В. каня́тніка каня́тнікаў
Т. каня́тнікам каня́тнікамі
М. каня́тніку каня́тніках

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Каняўцы́

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Каняўцы́
Р. Каняўцо́ў
Д. Каняўца́м
В. Каняўцы́
Т. Каняўца́мі
М. Каняўца́х

каняфе́рма

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. каняфе́рма каняфе́рмы
Р. каняфе́рмы каняфе́рм
каняфе́рмаў
Д. каняфе́рме каняфе́рмам
В. каняфе́рму каняфе́рмы
Т. каняфе́рмай
каняфе́рмаю		 каняфе́рмамі
М. каняфе́рме каняфе́рмах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsbm1984.