Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
аеёілнортуыэюя’
бвгдёжзклмнпрстўфхцчшя

вінпацэці́н

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. вінпацэці́н
Р. вінпацэці́ну
Д. вінпацэці́ну
В. вінпацэці́н
Т. вінпацэці́нам
М. вінпацэці́не

Крыніцы: piskunou2012.

ві́нт

‘карцёжная гульня’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. ві́нт
Р. ві́нта
Д. ві́нту
В. ві́нт
Т. ві́нтам
М. ві́нце

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996.

ві́нт

‘шруба; частка рухавіка парахода, самалёта’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ві́нт вінты́
Р. вінта́ вінто́ў
Д. вінту́ вінта́м
В. ві́нт вінты́
Т. вінто́м вінта́мі
М. вінце́ вінта́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996.

вінтавы́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. вінтавы́ вінтава́я вінтаво́е вінтавы́я
Р. вінтаво́га вінтаво́й
вінтаво́е		 вінтаво́га вінтавы́х
Д. вінтаво́му вінтаво́й вінтаво́му вінтавы́м
В. вінтавы́ (неадуш.)
вінтаво́га (адуш.)		 вінтаву́ю вінтаво́е вінтавы́я (неадуш.)
вінтавы́х (адуш.)
Т. вінтавы́м вінтаво́й
вінтаво́ю		 вінтавы́м вінтавы́мі
М. вінтавы́м вінтаво́й вінтавы́м вінтавы́х

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

вінта́ж

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. вінта́ж
Р. вінта́жу
Д. вінта́жу
В. вінта́ж
Т. вінта́жам
М. вінта́жы

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

вінта́жны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. вінта́жны вінта́жная вінта́жнае вінта́жныя
Р. вінта́жнага вінта́жнай
вінта́жнае		 вінта́жнага вінта́жных
Д. вінта́жнаму вінта́жнай вінта́жнаму вінта́жным
В. вінта́жны (неадуш.)
вінта́жнага (адуш.)		 вінта́жную вінта́жнае вінта́жныя (неадуш.)
вінта́жных (адуш.)
Т. вінта́жным вінта́жнай
вінта́жнаю		 вінта́жным вінта́жнымі
М. вінта́жным вінта́жнай вінта́жным вінта́жных

Крыніцы: piskunou2012.

вінтакры́л

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. вінтакры́л вінтакры́лы
Р. вінтакры́ла вінтакры́лаў
Д. вінтакры́лу вінтакры́лам
В. вінтакры́л вінтакры́лы
Т. вінтакры́лам вінтакры́ламі
М. вінтакры́ле вінтакры́лах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

вінтакры́лы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. вінтакры́лы вінтакры́лая вінтакры́лае вінтакры́лыя
Р. вінтакры́лага вінтакры́лай
вінтакры́лае		 вінтакры́лага вінтакры́лых
Д. вінтакры́ламу вінтакры́лай вінтакры́ламу вінтакры́лым
В. вінтакры́лы (неадуш.)
вінтакры́лага (адуш.)		 вінтакры́лую вінтакры́лае вінтакры́лыя (неадуш.)
вінтакры́лых (адуш.)
Т. вінтакры́лым вінтакры́лай
вінтакры́лаю		 вінтакры́лым вінтакры́лымі
М. вінтакры́лым вінтакры́лай вінтакры́лым вінтакры́лых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

вінталё́м

прыслоўе

станоўч. выш. найвыш.
вінталё́м - -

Крыніцы: piskunou2012.

вінтамато́рны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. вінтамато́рны вінтамато́рная вінтамато́рнае вінтамато́рныя
Р. вінтамато́рнага вінтамато́рнай
вінтамато́рнае		 вінтамато́рнага вінтамато́рных
Д. вінтамато́рнаму вінтамато́рнай вінтамато́рнаму вінтамато́рным
В. вінтамато́рны (неадуш.)
вінтамато́рнага (адуш.)		 вінтамато́рную вінтамато́рнае вінтамато́рныя (неадуш.)
вінтамато́рных (адуш.)
Т. вінтамато́рным вінтамато́рнай
вінтамато́рнаю		 вінтамато́рным вінтамато́рнымі
М. вінтамато́рным вінтамато́рнай вінтамато́рным вінтамато́рных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996.